Speel nog één keer...

Gisteren viel het oog van mijn gasten op een koffer die in een hoek van mijn eetkamer staat. Wat zit er in? Een naaimachine? Ik heb de koffer toen voor het eerst vijftien jaar maar weer eens open gemaakt. Aah Menno, speel nog één keer op die oude accordeon... Ik heb toen drie noten gespeeld van het beroemde nummer "In Holland staat een huis". Vanmiddag heb ik ook nog even op het ding geoefend. Was weer erg wennen. Moet ik vaker doen...

Pruimenchutneyhangop met mango

Na de antipasta en de rijst met safraan (risotto is in tegenstelling tot wat sommige koks beweren geen pasta) serveerde mijn gastheer vanavond een overheerlijke vitello tonato met daarbij smakelijke aubergine uit de oven, met kaas en tomatensaus. Als ik iets dergelijks serveer, wil ik dat mijn gasten er nog maanden over napraten.
Bij een topkok slurp je de diverse gangen, omdat je eigenlijk niets anders verwacht had, tamelijk gedachteloos naar binnen. Kwam ook doordat we natuurlijk het één en ander te bespreken hadden. Dat leidde wat af van het eten (waar ik desondanks wel erg van heb genoten, hoor T.). We hadden het over kinderen (mijn gastheer en gastvrouw hebben een dochter van vier maanden, dan heb je dat), huwelijk (gezamenlijke vrienden stappen in het bruiloftsbootje), vrouwen (er zaten mannen aan tafel) en het mannelijke geslachtsdeel (er zat een vrouw aan tafel die zichzelf op dit punt vanavond geen blad voor de mond nam). We hebben het ook nog even over het EMU-saldo en de CPB-vergrijzingssommen gehad en over de berekening van de groeiruimte die een komend kabinet mag opsouperen. Maar daar kwamen we niet helemaal uit. Lastige materie is dat ook. Er zijn maar een stuk of vijf doorgewinterde economen in Den Haag die daar echt wat van begrijpen. Zou ik bijna nog het toetje vergeten te memoreren. Op de achtergrond de kok (met smartphone, maar die zie je niet).

Photoshop

Ik ben nog niet zo handig met Photoshop. Maar ik heb vanavond de toepassing 'klonen' ontdekt... Tokyo bij nacht met meer neon, meer kantoortorens en meer verkeer op straat.

Een dagje fotoclub

De fotoclub is vandaag wezen toeren langs de Nederrijn. De gele bolide stond op een boot in de sluis bij Amerongen. De rode motorfiets stond op de markt in Wijk bij Duurstede. Op basis van de bovenstaande foto's krijg je een verkeerd beeld van mijn zondag. Het was namelijk een tamelijk regenachtige dag. Onderstaande foto is gemaakt aan de Dijkstraat, ook in Wijk bij Duurstede. Klik op de foto's als je ze in groter formaat wilt zien.

Syndroom

Ik heb een syndroom, het Tractus Iliotibialis Frictie Syndroom. Tenminste, dat denk ik. Ben net een half uurtje wezen rennen. Langer kon echt niet. Steken had ik, aan de buitenkant van mijn knie, met uitstraling naar mijn onderbeen en zelfs mijn voet. M'n Iliotibialis schuurt over m'n Epicondyl. Nee, het gaat helemaal niet goed met Menno Digitalis. Het moet overgaan door rust, strekken en koelen.

Drugsgebruikers

Afgelopen weekeinde heb ik niets meegemaakt om over te bloggen. Omdat ik mijn vaste lezersschare niet nog een week wil laten wachten op een bijdrage, besloot ik onderweg naar huis dat ik vandaag maar eens schrijf over wat er in de krant staat.

Vandaag staan er twee verhalen over drugsgebruikers op de voorpagina. Twee heel verschillende verhalen. Aan gebruiker Simon Vinkenoog worden de meeste woorden vuil gemaakt. Er staat een foto van de man naast, met een sticky. Ik ken hem niet. Op zijn naam na tot dit weekeinde eigenlijk nooit wat van of over deze dode interim dichter des vaderlands gelezen. De grondlegger van de orale poëzie was ie, volgens de kenners. Behalve gebruiker ook voorvechter van de legalisering van psychedelica.

De tweede gebruiker op de voorpagina heeft niet op legalisering van de drugs gewacht. Vlak onder het artikel over de dood van Vinkenoog meldt het NRC het voorlopige einde van de carrière van de Lord of the Rings. Effe snel een lijntje, vlak voor het NK. Voor de fun, zo zei hij zelf. Voor de "experience" zou Vinkenoog hebben gezegd. Deelname aan de Olympische Spelen in 2012 lijkt hiermee voor turner Yuri van Gelder versnoven. Heeft het goedje de man zo in zijn macht dat hij er zijn sport voor opzij zet? Vreemd spul.

Materiaal

Na de copieuze Iraakse maaltijd van gisteravond was het vandaag weer de hoogste tijd om een rondje te rennen. Het ging niet in een toptijd. Hoe komt dat toch? Ik liep altijd al op een paar comfortabele Asics hardloopschoenen. De laatste maanden maakte ik daarnaast gebruik van een speciaal voor het hardlopen ontwikkeld ademend shirt. Vanaf vandaag draag ik ook een echte hardloopbroek. Een soort van korte variant van de wielrenbroek, maar dan zonder zeem. Het loopt niet alleen lekker in zo'n broek, hij is ook erg praktisch. Aan de achterkant zit een klein ritsvakje waar mijn huissleutel precies in past. Vanaf vandaag kan ik het materiaal niet langer de schuld geven van een teleurstellende prestatie.

Blogjubileum

Vandaag had ik eigenlijk de marinedagen in Den Helder zullen bezoeken. Maar ik had mijn gastheer verkeerd begrepen. Het spektakel vindt volgend weekeind pas plaats. En eigenlijk heeft mijn gastheer geen tijd om me op zo'n dag te ontvangen. Mensen die bij de marine werken hebben het op dat soort dagen druk. Dus volgende week ook geen marinedagen voor Digitale Menno. Maar waar dan wel over te bloggen? Ik ben niets anders spectaculairs van plan dit weekeind. Het is eigenlijk tegen mijn blog-principes, maar voor deze ene keer laat ik daarom nog maar een paar foto's van IJsland zien. De spectaculaire uitbarsting van geiser Stokkur is in onderstaande serie mooi te zien.



































Dit is trouwens het tweehonderdste bericht dat ik op deze blog plaats. Dat ga ik vandaag groots vieren.