Betaald parkeren

In Guyana bestaat het concept 'betaald parkeren' nog niet. En als het zou bestaan, dan kon Menno Digitaal de boetes gewoon negeren. In Nederland is de parkeermeter een belangrijke gemeentelijke inkomstenbron en heeft digitale Menno geen diplomatieke status. Twee elementen om voortaan nog beter rekening mee te houden. Ik gooide gisteravond heel braaf 6 euro (!) in de automaat in een Haagse volkswijk. Maar het was onvoldoende. Tussen de eerste en de tweede drie euro stond ik 1 uur en 36 minuten zwart geparkeerd. Bij daglicht vanochtend zag ik pas dat het de parkeerwachter had behaagd. 55.70 euro naheffing parkeerbelasting. Daar komen natuurlijk de administratiekosten van de firma Hertz nog bij. Jammer is dat.

Schoone Lugt

Sinds kort ben ik de eigenaar van een boek van 11 kilo. Inderdaad, een atlas. De Grote Atlas van de West-Indische Compagnie. Niet alleen zwaar, maar ook erg mooi. Vooral ook mooi omdat er kaarten van Guyana in staan, of beter van Berbice, Essequibo en Demerara. Vandaag heb ik er voor het eerst in gebladerd.

Het detail van de kaart hierboven (pagina 136) stamt uit 1774-1775. Het is de monding van destijds de Demerary rivier (tegenwoordig Demerara rivier genaamd), met langs de rivier en de Atlantische kust in vrolijke kleuren de verschillende plantages weergegeven. Blijzigt is nu een buitenwijk van Georgetown, Blijgezigt genaamd. Leliendaal, heet tegenwoordig Liliendaal. Ik wijdde er al eerder eens een blogje aan. Tussen beide plantages heeft de ingenieur van de West-Indische Compagnie, ene meneer Heneman, een plantage getekend waarvan ie de naam niet wist. Jammer meneer Heneman. Het heette destijds waarschijnlijk Schoone Lugt, vandaag Bel Air. Ik woon er.

Mister Sonny

Hij zat op zijn veranda toen ik door zijn (en mijn) straat liep.

"Goedendag meneer, waar neemt u foto's van? Komt u anders even binnen, dan praten we even."

Mister Sonny woont zijn hele leven al in dit huis.  Hij is er kleermaker, al 48 jaar. De naaimachine staat in zijn woonkamer. Destijds naaide hij de kostuums van onze beroemdste straatgenoot, de president van Guyana. Maar Dr Jagan is overleden, zo vertelde Mister Sonny me. En veel van Mister Sonny's vrienden en zijn zes kinderen hebben Guyana verruild voor Amerika. Maar hij is onze straat trouw gebleven. En nog altijd naait ie. Niet meer zo veel. En geen hele kostuums meer. Want hij wordt toch al wel een beetje oud. Maar een overhemd, of een broek, iets wat in een dag af kan, daar draait Mister Sonny echt zijn hand niet voor om hoor!

Caribische kappers

In het Caribisch gebied naar de kapper is anders dan thuis. Ik weet niet waarom, maar het haar knippen van een blanke is blijkbaar anders dan dat van een Indiër of iemand van Afrikaanse origine. En dus gaat het onwennig, omslachtig en traag als ik aan de beurt ben.

In plaats van een bezoek aan de 'hairdresser' is dan een bezoek aan de 'barbershop' een uitkomst. Daar gaat het allemaal van een beetje dikker hout zage men planken. Coupe Militaire is daar de enige optie. Met de tondeuze. Lekker snel, voordelig en kort, ook als je blond haar hebt.

Ik ben geen militair, dus ik laat sinds de eerste kennismaking de barbershop links liggen. Met wisselend resultaat. Zo was de hairdresser in Grenada afgelopen maand zo onzeker dat hij een klein uur met hele kleine knipjes mijn haar bewerkte. Alleen langs de rand. Bovenop durfde hij niet te knippen. Hij vond het daar te dun.

De kapper in Grenada

Afgelopen weekeind ging ik weer naar mijn vertrouwde kapster Vijay in Lance Gibbs Street in Georgetown. Een vriendelijke dame. Zeggen doet ze weinig. En als ik wat vertel, over mijn ervaringen in Grenada bijvoorbeeld, dan lacht ze en humt ze en knipt ze rustig door. Maar bovenop niet te kort, want daar wordt het te dun. 

In Brussel, de stad van het islamitische kerstboom terrorisme zullen ze het niet geloven, maar mijn Guyanese kapster is een moslima en heeft haar hele zaak vol gehangen met kerstballen en takken. Er staat zelfs een klein kerstboompje.

Electrabel Nights (2)

Zes jaar geleden wijdde ik een van mijn eerste blogjes aan Electrabel Nights, het lekker kneuterige lichtjesfeest op de Grote Markt in Brussel. De burgemeester moet hebben gedacht dat het tijd was voor een beetje modernisering. Natuurlijk weer een kerstboom, met muziek en lichtjes, maar deze keer een speciale. Het was de conservatieve Belg allemaal wat te modern geloof ik. 'Geen boom? Geen echte kerstboom? Maar allé manneke, dah ga toch nie!' De Grote Markt was te klein. De echt gefrustreerde types meenden zelfs dat de fundamentele moslim achter deze aanslag op tradities zat. Er broeit iets in Brussel.