Vanmiddag liep ik, op zoek naar inspiratie voor een verhaaltje, in een voor een trainingsjack toch eigenlijk net iets te rillerige rivierenwijk. Maar ik liep met het angstzweet in mijn bilnaad. De papierbak voor de supermarkt zit vaak tot de nok toe vol. Waar zou ik in dat geval met die drie bolpuntcomdozen naartoe moeten? Weer helemaal terug naar huis? Maar de bak was lekker leeg. De dozen gleden gewillig door de brede gleuf. Ik liep daarna nog een klein blokje vierkant. Langs een armetierige tussenwoning die volgens Funda recent voor vijf ton werd verkocht. Aan de kade sleepte een pakketbezorger achteloos een wel hele grote bolpuntcomdoos naar een voordeur. Er zou een grote koelkast in hebben gepast. Maar een koelkast was het niet. Die sleep je niet achteloos achter je aan. Ik zal wel verbaasd hebben gekeken. Welke pakketbezorger sleept er nu met dozen. Hij drukte op een deurbel en klopte voor de zekerheid ook nog even aan. Hij zal de bel wel niet gehoord hebben. Toen keek ie schuldbewust naar mij en zei me vriendelijk goeiedag. Ik maakte een foto van een betonnen paaltje voor mijn flat. Hij stond flink scheef en had een bult in de stoep veroorzaakt. En waarschijnlijk een flinke deuk in een auto of in een bestelbus van een achteloze pakketbezorger. Tussen het onkruid naast het paaltje lag ook nog een ferme fietsensleutelhanger met een ridderfiguur van lego. Daar moet toch een mooi verhaaltje over te vertellen zijn?
