Verloren strijd

In België, en in en rond Brussel in het bijzonder, woedt al sinds de afscheiding van Holland, sinds het ontstaan van het land rond 1830, een taalstrijd. Je kan zeggen dat de federalisering van België een van de resultaten is van die strijd. In Brussel houdt een kleine minderheid van Vlaamstaligen vast aan de tweetalige stad. In Brussel moet je in het Nederlands te woord worden gestaan, zeker door de overheid, bij de bank en in het openbaar vervoer. De overgrote meerderheid van de Brusselaars begrijpt je maar half als je Nederlands praat, en enkel een fractie beheerst het Nederlands actief. Er zijn in Brussel meer mensen die Pools, Roemeens of Arabisch spreken dan Nederlands. Langzaamaan begin ik er dan ook van overtuigd te raken dat die tweetaligheid vooral onhandig en kostbaar is. Zullen we niet gewoon Frans spreken in Brussel?

In cafe De Tussenstop, op het Jourdanplein in Brussel, hebben ze personeel nodig. Iemand met ervaring, iemand die serieus is, en bovendien tweetalig. Die Frans en Engels spreekt. De Vlaamstaligen hebben de Brusselse taalstrijd verloren.