Zon maar koud

De zon begint te schijnen, maar het is nog wel wat koud. Bankpresident Knot zei het vanochtend. Ik weet niet of hij gelijk had. Hij had het over de opkrabbelende Nederlandse economie. Als ie het over mij had gehad, dan had ie het bij het rechte eind.

Sinds ik mezelf half februari het zwarte gat van de werkloosheid in stortte, door ontslag te nemen bij de Europese Commissie, krabbel ik langzaam op. Ik maak me op voor een nieuw avontuur. Ik word ZZP-er. Ik liet visitekaartjes maken, kocht een flitsende computer, bouwde een simpele website, mat mezelf een nieuw emailadres aan en schreef sollicitatiebrieven. Het maakt me blij. De zon begint te schijnen. Nu wacht ik af tot de eerste opdracht in mijn nieuwe inbox landt. Tot die tijd is het nog wel wat koud.

Als Knot het over het Nederlandse weer had, dan had ie ook gelijk. Eigenlijk wilde ik vanmiddag een stukje gaan rennen. 15 minuten mag ik, van mijn looptrainer. Maar dat is te kort voor een retourtje strand. Dus liet ik het rennen voor wat het was, en wandelde ik naar de zee. De zon begint te schijnen, maar het is nog wel wat koud.

Na drie jaar Guyana zie ik in Nederland dingen die me eerder niet opvielen.

Zo mooi breed en schoon de stoepen...

En zo veel nuttige informatie langs de weg...