donderdag 30 april 2009

De vergadering

Eind november van het afgelopen jaar kondigde ik het al aan, als nieuwbakken aandeelhouder in de ING Groep N.V. (of beter, certificaathouder in de Stichting ING Aandelen) zou ik op 27 april aanschuiven bij de Aandeelhoudersvergadering van de ING. Ik nam de maandagmiddag dan ook vrij en toog naar de RAI in Amsterdam. Het was een belevenis. Ik pikte anderhalf uur mee van een vergadering die de hele dag duurde. Er zaten vrijwel alleen grijze oude mannen in pak in de zaal, want die hoeven geen vrije dag te nemen om aanwezig te kunnen zijn bij zo'n happening.



Klik hier voor een kort fragment uit de aandeelhoudersvergadering (of is het toch cabaret?) waarin een teleurgestelde aandeelhouder, meneer Molenaar, zich beklaagt over het feit dat het 'meisje aan de balie bij de ING dat nergens wat van weet' op zijn verzoek klakkeloos geld van zijn ING-rekening overschreef naar zijn rekening bij de Rabobank. ING doet er te weinig aan om klanten te houden en het 'immits' van de bank te verbeteren, naar het oordeel van meneer Molenaar. Dat zou hij vroeger, in zijn garagebedrijf, toch heel anders hebben aangepakt.
De vergadering was een aaneenschakeling van dergelijke opmerkingen. De nieuwbakken bestuursvoorzitter, meneer Hommen, liet het ogenschijnlijk gelaten over zich heen komen en is vanaf dinsdag 28 april weer gewoon aan de slag gegaan om het aandelenkapitaal van de oude mannen in grijze pakken in waarde te laten stijgen. Nu is de koers van het aandeel € 7,09. Meneer Hommen, Jan, ga zo door. En bedankt nog, voor het cadeautje dat u aan de aandeelhouders liet uitreiken. Ik ben dol op Strawinsky.

dinsdag 21 april 2009

Oriënt Express


Bratislava Hrad (kasteel) aan de Donau van onder de starý most (oude brug)

Afgelopen weekeind heb ik per trein een bezoek gebracht aan het Slowaakse Bratislava. De tocht, heen en terug samen al gauw zo'n 35 uur, deed me terugdenken aan mijn vakantie in de Transsiberië Express. Mijn bed in de nachttrein was wat klein, maar de cadans van de stalen wielen op de rails maakte toch dat ik er heerlijk sliep.

zondag 12 april 2009

Groenink en Van Gijn

Dit paasweekeinde staat voor mij in het teken van bankiers. Zo lees ik bijvoorbeeld de laatste pagina's van De Prooi van Jeroen Smit over ABN Amro en vooral over de baas ervan: Rijkman Groenink. Als je het allemaal moet geloven maakte hij er bij die bank een grote teringbende van. Voor zichzelf zorgde hij wel goed.

"Hij liet voor zijn gezin een huis bouwen aan de Vecht. 'Vrederijk' beslaat zestien hectare bos en zeventien hectare weiland, een tennisbaan en een prachtige zwemvijver. Het moderne huis heeft de klassieke afmetingen van zestien bij zestien meter en is vier verdiepingen hoog. Het is van alle gemakken voorzien. Juist met dit huis, met deze schitterende buitenplaats had Rijkman Groenink het bewijs willen leveren. Hiermee had hij willen zeggen: ik ben succesvol."1

Schatrijke bankiers zijn niet van vandaag of gisteren. Ze bestaan al jaren. Dit weekeinde bezocht ik het huis van de Dortse bankier Simon van Gijn. De man woonde niet aan de Vecht, maar kocht in 1864 een prachtig huis in renaissancestijl aan de Nieuwe Haven in Dordrecht.

"De zaal met zijn rijke betimmering en kostbare Vlaamse wandtapijten is de voornaamste kamer van het huis en sinds zijn ontstaan in 1730 in gebruik voor ontvangsten en partijen. De betimmering is uitgevoerd in late Lodewijk XIV-stijl met, zoals gebruikelijk, het accent op de marmeren schoorsteenpartij. Ook de negenarmige kaarsenkroon van verguld hout hoort bij het ensemble."2



De Onrust is de wereld van de bankiers binnengevaren. Op de achtergrond het huis van Simon van Gijn, aan de Nieuwe Haven in Dordrecht.

1 Jeroen Smit (2008), De Prooi, Blinde trots breekt ABN Amro, Prometheus, Amsterdam.
2 Marleen Dominicus-van Soest en Liesbeth van Noortwijk (2009), Informatie voor bezoekers, Simon van Gijn-museum aan huis, Dordrecht.

donderdag 9 april 2009

Maria Magdalena

Jezus at zijn laatste avondmaal met Maria Magdalena aan zijn zijde. Ik at dit jaar op Witte Donderdag mijn hamburger met friet tegenover de minstens zo bevallige D. Ik weet niet wat Jezus nog meer uitspookte die bewuste avond in het jaar 33 na Christus. O ja toch, hij werd gezoend. Ik heb in mijn drieendertigste levensjaar Witte Donderdagavond genoten van het Ubi Caritas van de beste Nederlandse Jazz saxofonist ter wereld; Yuri Honing. Daarna dronk ik onder het motto carpe diem goede wijn. Dat past ook wel bij zo'n dag. Of ik Goede Vrijdag overleef weet ik niet. Eén ding weet ik wel zeker; D. heeft me vanavond niet verraden...


De saxofoon van Yuri Honing

zondag 5 april 2009

Groningen


Ik was dit weekeinde op het Groningse platteland.