De mooiste foto's van 2009 (van Digitale Menno)

We werden de afgelopen dagen doodgegooid met jaaroverzichten. De belangrijkste nieuwsmomenten, de mooiste sportfragmenten, de mooiste liedjes van 2009, de mooiste doelpunten en nu ook nog de mooiste vijf foto's van 2009. Van en volgens Digitale Menno om precies te zijn.

FOTO 1


IJsland kan in deze top vijf niet ontbreken. Ik maakte dit jaar een prachtige reis door dit prachtige land. Het leverde een paar mooie foto's op. Dit is er wat mij betreft één van.

FOTO 2


Ik reis al een paar jaar tot in de verste uithoeken van de wereld om vakantie te vieren. Grote schande dat het moest duren tot ik vrienden uit Londen op visite kreeg om er achter te komen dat Park De Hoge Veluwe zo schitterend is.

FOTO 3


Mijn trip naar de Verenigde Staten kan natuurlijk niet ontbreken in deze top 5. Eigenlijk was ik een beetje ontevreden over de foto's die ik er gemaakt heb. Het zijn vooral saaie foto's van overigens prachtige landschappen. Dit is in Joshua Tree National Park in Californië.

FOTO 4


Nou vooruit, nog een foto uit de VS. Dit uitzichtspunt vond ik toch wel het meest spectaculaire van de hele trip. Dead Horse Point State Park in Utah.

FOTO 5


2009 stond vooral in het teken van een economische crisis die de gehele wereld teisterde. Een top vijf is niet compleet zonder een foto die daar betrekking op heeft. Dit is de huizenmarkt van Oost-Groningen.

Impasse

Ik zit qua bloggerij in een impasse. Mijn tripje door Duitsland, afgelopen maand, leidde tot een suf fotootje van een stel muggen op een ruit. Allemaal prima, zo'n niemendalletje, maar daarna moet er snel weer worden gepiekt. De loyaliteit van mijn lezers zou kunnen gaan lijden onder mijn teruglopende productie. Vandaag deel ik twee nieuwe foto's met die lezers. Vandaag gemaakt. Verser kan dus niet. Ik ben nog niet eens weg uit Nederland, en nu heb ik al heimwee. Naar molens, naar uitgestrekte, keurig aangeharkte groene vlaktes. Hoe moet dat als ik straks echt weg ben....? Ik hoorde dat er in Zuid-Amerika een replica van een Hollands dorp bestaat; Holambra, dichtbij Sao Paolo. Moet ik daar maar naartoe als ik naar huis verlang. Ze hebben er molens, tulpen en trapgeveltjes. Deze foto's zijn gemaakt bij de Zaanse Schans.

Weimar

Afgelopen week was ik in het oosten van Duitsland. Dit zijn muggen op een ruit in de toren van een kerk in Weimar.

Weggooien

Ik ben vandaag mijn huis aan het opruimen. Het begon met de administratie. Bankafschriften in een mapje stoppen. Het zette me ertoe aan om de hele kast met bankafschriften en andere prullaria uit te mesten. Boeken sorteren, oude paperassen bij oud papier. Ik kwam de kapotte rekenmachine tegen, waar ik op de middelbare school sinussen en cosinussen mee uitrekende. Weg met dat ding. Ik heb een computer. Mijn telefoon kan rekenen. Wacht even, misschien zitten er nog batterijen in. Die moeten er eerst nog uit. Als het in Kopenhagen niet lukt, dan heb ik tenminste nog mijn bijdrage geleverd. Heb er een stel nieuwe batterijen in gedaan. Prompt wist m'n Casio weer dat 45 tan 1 is. Weggooien kan altijd nog.

Eenvoudige argumenten

In de trein naar en uit Friesland heb ik een boekje gelezen met een verzameling van blogberichten van de zuivere denker R. Het tekstje op de achterkant van het boek zette me op het verkeerde been. Het zou gaan over Doutzen Kroes. Dat zag ik helemaal zitten. Maar ze werd vast vooral genoemd om minder literair verantwoorde consumeerders tot aankoop van de bundel over te halen. Ze kwam in het boekje nauwelijks voor.

Er komen in de pocket mensen aan de orde waar deze boerzoektvrouwkijker nog nooit van had gehoord of gelezen. R. schrijft over een bundel van Hrabal, een "maar half en half samenhangend boek" van Lermontov, gaat op zoek naar "de rode lijn in het werk van Paul Citroen", laat zijn licht schijnen over een lezing van socioloog Hartmut Rosa op de Südwestrundfunk over de behoefte aan versnelling en geeft zijn mening over een artikel van Nicholas Carr in het zomernummer van de Atlantic Monthly over wezenloosheid die ontstaat door stompzinnig gesurf op internet.

Ik denk dat het ergens het midden houdt tussen mysterieuze geleerdheid en belezenheid en elitair geneuzel. En zijn alle zinnen oprecht gemeend of vooral ook een parodie op de door R. zo verfoeide recensenten die schrijven voor een fietsje voor hun jarige dochter?
De analyses van schilders, schrijvers, journalisten en fotografen snap ik meestal niet. Verhalen over bellende studentes op dakterrassen en vrouwen met rode mutsen op zebra's vind ik raak en prachtig.

Johan de Band

Eigenlijk denk ik de hele dag aan niets anders dan Guyana. Of het moeten de chronisch zieken en gehandicapten wezen, en de kosten vooral, waarvoor ze moeten worden gecompenseerd. Maar als ik daar niet aan denk, dan denk ik aan Guyana, over hoe mijn leven er daar misschien wel uit zal zien. Of hoe niet. Over Guyanese muziek. Over dat ik niet zo van de calypso en de reggae ben, en dat ik niet zo soepel ben in de heupen. Vandaar dat ik nog maar even probeer te genieten van de Nederlandse gitaarpop. Vanavond ben ik naar Johan wezen luisteren in het Paard van Troje. Een band op afscheidstournee. Op de plaat klinkt het best leuk. Vooral de hit 'she's got a way with men'. Een verrassend opgewekt liedje over hoe ze hem inruilde voor een ander. Live is er eigenlijk gewoon geen zak aan. Mijn gedachten dwaalden af. Eddy Grant is beter.

Menno goes Guyana

Dear Mr A.,
Following your interview for a Contract Agent post, I have the pleasure to inform you that in our EC Delegation in Georgetown (Guyana), a contract agent post (function group IV) will be reserved for some time for your potential recruitment.

Dat is de eerste zin van de mail die ik eerder deze week ontving. Menno Digitaal bericht vanaf ongeveer 1 maart 2010 vanuit de tropen. Weer eens wat anders. Er is mij erg weinig bekend over deze voormalig Nederlandse kolonie. Het land is arm, het is er bloedheet, het is vreselijk ver weg en toch ga ik er voor een paar jaar heen. En ik heb er nog heel veel zin in ook!

Het kan nog

Vanmiddag ben ik met H. foto's van Robert Capa wezen bekijken in het fotomuseum van Rotterdam. Ik heb er geen verstand van, maar volgens mij zaten er wel een paar aardige kiekjes tussen. O nee, kiekjes is het goede woord niet. Het waren oorlogsfoto's. Na afloop hadden we nog precies negen seconden voor de museumwinkel. Ze sloten om vijf uur. Ik had aan negen seconden genoeg om een prachtig boek te kopen met de titel "50 photographers you should know". Ze staan er allemaal in. Kertész, Stiglitz, Sander, Lartigue, Lange, Evans, Doisneau, Cartier-Bresson, Capa, Avedon, Davidson en Salgado, om er maar een paar te noemen. Menno Digitaal stond er niet in. Maar ik blijf hoop houden. Sebastião Salgado moest ook eerst Economie studeren en bij een ministerie werken voor hij er op dertigjarige leeftijd achter kwam dat ie zich full time op de fotografie moest storten. Onderweg van de museumwinkel naar McDonalds heb ik nog een paar kiekjes gemaakt. Ze zullen nooit een album halen, laat staan een boek met grootmeesters. Maar ik ben dr blij mee.

Passie

Wat is de overeenkomst tussen Grizzly Man en Being John Malkovich? Beide films zijn mij aanbevolen door vrienden. De hoofdpersonages hebben in beide films een passie. De één voor beren, de ander voor marionetten. Nog een overeenkomst: ik heb beide films vandaag bekeken. Van beide films sla ik niet direct achterover. Grizzly Man is een documentaire over een gek. Wat gekken doen vind ik niet zo interessant. De tweede film is al tien jaar geleden uitgebracht. Ik had de titel al erg vaak gehoord, maar had 'm vreemd genoeg nog nooit gezien. De verwachtingen waren ook omdat ie me recent werd aanbevolen misschien een beetje te hoog gespannen.

Het goede hart

Vanavond waren beeldend kunstenares T.S. en haar echtgenoot bij me op visite. We hadden het over de ambtenarij en de ambtelijke tob in het bijzonder en over de commercialisering van het goede hart, ook in de kunsten. En over Guyana natuurlijk, want daar is mijn goede hart vol van. Ik heb T. aangeboden haar agent te worden voor Guyana, en voor heel Zuid-Amerika. Ik geloof dat ze er wel oren naar heeft. Na de Britse moet ze toch ook de Brits Guyanese harten kunnen veroveren. Over haar hedendaagse merklappen is een boek verschenen (ik bezit een gesigneerd exemplaar). Het is te koop op www.tillekeschwarz.com.

Belangrijk deel

Dit weekeinde was een belangrijk deel van mijn familie op visite. We hebben ons uitstekend vermaakt. Met koffie op de bank (maar ook op het terras en aan het strand), met het Fotomuseum (Sally Mann) en het museum Beelden aan Zee (Manzù en Marini), met een lange wandelingen en een fietstocht, met pannenkoeken met kaas en hamburgers. En nu ben ik moe.


Twee vrouwen in museum Beelden aan Zee

Drieentachtig

Ik heb de foto's van mijn vakantie in Amerika doorgeakkerd. Er zijn er nog drieentachtig over, nu nog even een beetje photoshoppen. Aan deze foto hoef ik niets meer te doen.



Het was niet de eerste keer dat ik voor een ministerie poseerde....
(dit zijn Japan, Marokko en Europa).

Boekie

Zo'n grijzige vrije zaterdag is geschikt voor fotoselectie. Vandaag wordt het kaf van het Amerkaanse fotokoren gescheiden. Aan het eind van dit weekeinde heb ik de foto's geselecteerd die het vakantiefotoboekie halen. Dit is een buizenconstructie aan een straat in San Francisco.

Pyongyang aan de Maas

Vanmiddag was ik toeschouwer bij de Halve Marathon van Noord-Korea. Die indruk kreeg ik tenminste, toen ik aan de Coolsingel hardlopers stond aan te moedigen. Volgens mij is het de burgervader aldaar een beetje naar zijn hoofd gestegen.

Hieper

Ik ben een beetje hieper vanavond. Hoe komt dat? Ik kan er nog niet goed een vinger achter krijgen. Komt het doordat ik vanavond weer blog? Ik heb er na een korte rustpauze weer zin in, maar echt hieper word ik er niet van. Komt het doordat ik er een geslaagd weekeinde met de fotoclub op heb zitten? Het was leuk, en ik maakte een leuke foto in de bibliotheek van Amsterdam, maar hieper, nee, dat zou overdreven zijn.



Komt het door het voicemailbericht van mijn Koreaanse vriend zojuist, dat hij weer in Europa komt wonen? Doordat de werkweek weer aanstaande is? Nieuwe liefde in mijn leven? Nee, geen nieuwe liefde. Daar ben ik voor behandeld. Begeisterd geraakt door de Haagse Uitmarkt vanmiddag? Menno, doe niet zo gek. Door de halve finale van het Nederlands damesvoetbalelftal op het EK? Nee, leuke meiden, maar mijn hoofd raakt er niet van op hol. Maar wat is het dan? Zou het dan komen doordat ik een mailtje heb gekregen van de Europese Commissie, met de vraag of ik zou willen solliciteren op een baan in Guyana?

The Brits

I didn't blog too much the last couple of weeks. But this is a link to Ted's Blog with information on what I did last weekend.

Stoffige ambtenaar

De afgelopen drie weken, tijdens mijn vakantie, heb ik me niet geschoren. De afgelopen twee dagen ben ik met baard op mijn werk verschenen. De reacties waren verdeeld, maar vooral negatief. Oud en onverzorgd vooral, soms wijs en zelfs stoer. Toen één van mijn vrouwelijke collega's me vanmiddag toebeet dat ik met baard de uitstraling van een stoffige ambtenaar heb, was ik er uit. Weg met dat ding.

SF - LA

Ik heb de afgelopen drie weken, tijdens mijn reis van SF naar LA in 16 verschillende hotels, motels, inns en b&b's geslapen, 11 parken bezocht, drie serieuze steden aangedaan en 3009 miles of 4843 kilometer gereden. De Pontiac G6 heeft zo'n 390 liter benzine verstookt, ik heb 9 steaks verorberd, 19000 kilometer gevlogen. Daardoor kan verbranding van ongeveer 760 liter kerosine aan me worden toegerekend (een kleine twee ton CO2-uitstoot, zegt de expert) en het verbruik van de nodige kilo's gras. Ik heb 2380 foto's gemaakt (vooral heel veel slechte) en ruim drie duizend euro uitgegeven. Dit is een link naar de globale route die we hebben afgelegd (Google-maps werkt niet mee bij mijn streven naar perfectie). Foto's volgen... Nou vooruit, ééntje nu alvast.

Geen geblog voorlopig...

Het spijt me te moeten melden dat ik deze maand maar weinig aan bloggen toe zal komen. Ik ga namelijk op reis. Misschien plaats ik af en toe nog een Twitje, maar ik zal vooral vakantie vieren. Dat is hard nodig. Het stond vanochtend weer in de krant. In de Verenigde Staten bestaat grote zorg over de particuliere consumptie. Jarenlang waren de Amerikaanse consumeerders de kurk van de economie. Ze zijn het verleerd. Door de onzekerheid, door de crisis. Ik zal het ze nog eens uitleggen. Ik zal me voordoen als een big spender. En dan maar hopen dat de Amerikaanse vrouwen het een beetje op waarde weten te schatten... Tot in september.

The minute you walked in the joint
I could see you were a
man of distinction
a real big spender
Good looking, so refined
Say wouldn't you like to know
what's going on in my mind
So let me get right to the point
I don't pop my cork
for every guy I see
Hey big spender
spend a little time with me
Wouldn't you like to have fun, fun, fun
Hows about a few laughs, laughs
I could show you a good time
Let me show you a good time
The minute you walked in the joint
I could see you were a man of distinction,
a real big spender
good looking, so refined
Say wouldn't you like to know what's going
on in my mind
So let me get right to the point
I don't pop my cork for every guy I see
Hey big spender
hey big spender
hey big spender
spend a little time with me

Speel nog één keer...

Gisteren viel het oog van mijn gasten op een koffer die in een hoek van mijn eetkamer staat. Wat zit er in? Een naaimachine? Ik heb de koffer toen voor het eerst vijftien jaar maar weer eens open gemaakt. Aah Menno, speel nog één keer op die oude accordeon... Ik heb toen drie noten gespeeld van het beroemde nummer "In Holland staat een huis". Vanmiddag heb ik ook nog even op het ding geoefend. Was weer erg wennen. Moet ik vaker doen...

Pruimenchutneyhangop met mango

Na de antipasta en de rijst met safraan (risotto is in tegenstelling tot wat sommige koks beweren geen pasta) serveerde mijn gastheer vanavond een overheerlijke vitello tonato met daarbij smakelijke aubergine uit de oven, met kaas en tomatensaus. Als ik iets dergelijks serveer, wil ik dat mijn gasten er nog maanden over napraten.
Bij een topkok slurp je de diverse gangen, omdat je eigenlijk niets anders verwacht had, tamelijk gedachteloos naar binnen. Kwam ook doordat we natuurlijk het één en ander te bespreken hadden. Dat leidde wat af van het eten (waar ik desondanks wel erg van heb genoten, hoor T.). We hadden het over kinderen (mijn gastheer en gastvrouw hebben een dochter van vier maanden, dan heb je dat), huwelijk (gezamenlijke vrienden stappen in het bruiloftsbootje), vrouwen (er zaten mannen aan tafel) en het mannelijke geslachtsdeel (er zat een vrouw aan tafel die zichzelf op dit punt vanavond geen blad voor de mond nam). We hebben het ook nog even over het EMU-saldo en de CPB-vergrijzingssommen gehad en over de berekening van de groeiruimte die een komend kabinet mag opsouperen. Maar daar kwamen we niet helemaal uit. Lastige materie is dat ook. Er zijn maar een stuk of vijf doorgewinterde economen in Den Haag die daar echt wat van begrijpen. Zou ik bijna nog het toetje vergeten te memoreren. Op de achtergrond de kok (met smartphone, maar die zie je niet).

Photoshop

Ik ben nog niet zo handig met Photoshop. Maar ik heb vanavond de toepassing 'klonen' ontdekt... Tokyo bij nacht met meer neon, meer kantoortorens en meer verkeer op straat.

Een dagje fotoclub

De fotoclub is vandaag wezen toeren langs de Nederrijn. De gele bolide stond op een boot in de sluis bij Amerongen. De rode motorfiets stond op de markt in Wijk bij Duurstede. Op basis van de bovenstaande foto's krijg je een verkeerd beeld van mijn zondag. Het was namelijk een tamelijk regenachtige dag. Onderstaande foto is gemaakt aan de Dijkstraat, ook in Wijk bij Duurstede. Klik op de foto's als je ze in groter formaat wilt zien.

Syndroom

Ik heb een syndroom, het Tractus Iliotibialis Frictie Syndroom. Tenminste, dat denk ik. Ben net een half uurtje wezen rennen. Langer kon echt niet. Steken had ik, aan de buitenkant van mijn knie, met uitstraling naar mijn onderbeen en zelfs mijn voet. M'n Iliotibialis schuurt over m'n Epicondyl. Nee, het gaat helemaal niet goed met Menno Digitalis. Het moet overgaan door rust, strekken en koelen.

Drugsgebruikers

Afgelopen weekeinde heb ik niets meegemaakt om over te bloggen. Omdat ik mijn vaste lezersschare niet nog een week wil laten wachten op een bijdrage, besloot ik onderweg naar huis dat ik vandaag maar eens schrijf over wat er in de krant staat.

Vandaag staan er twee verhalen over drugsgebruikers op de voorpagina. Twee heel verschillende verhalen. Aan gebruiker Simon Vinkenoog worden de meeste woorden vuil gemaakt. Er staat een foto van de man naast, met een sticky. Ik ken hem niet. Op zijn naam na tot dit weekeinde eigenlijk nooit wat van of over deze dode interim dichter des vaderlands gelezen. De grondlegger van de orale poëzie was ie, volgens de kenners. Behalve gebruiker ook voorvechter van de legalisering van psychedelica.

De tweede gebruiker op de voorpagina heeft niet op legalisering van de drugs gewacht. Vlak onder het artikel over de dood van Vinkenoog meldt het NRC het voorlopige einde van de carrière van de Lord of the Rings. Effe snel een lijntje, vlak voor het NK. Voor de fun, zo zei hij zelf. Voor de "experience" zou Vinkenoog hebben gezegd. Deelname aan de Olympische Spelen in 2012 lijkt hiermee voor turner Yuri van Gelder versnoven. Heeft het goedje de man zo in zijn macht dat hij er zijn sport voor opzij zet? Vreemd spul.

Materiaal

Na de copieuze Iraakse maaltijd van gisteravond was het vandaag weer de hoogste tijd om een rondje te rennen. Het ging niet in een toptijd. Hoe komt dat toch? Ik liep altijd al op een paar comfortabele Asics hardloopschoenen. De laatste maanden maakte ik daarnaast gebruik van een speciaal voor het hardlopen ontwikkeld ademend shirt. Vanaf vandaag draag ik ook een echte hardloopbroek. Een soort van korte variant van de wielrenbroek, maar dan zonder zeem. Het loopt niet alleen lekker in zo'n broek, hij is ook erg praktisch. Aan de achterkant zit een klein ritsvakje waar mijn huissleutel precies in past. Vanaf vandaag kan ik het materiaal niet langer de schuld geven van een teleurstellende prestatie.

Blogjubileum

Vandaag had ik eigenlijk de marinedagen in Den Helder zullen bezoeken. Maar ik had mijn gastheer verkeerd begrepen. Het spektakel vindt volgend weekeind pas plaats. En eigenlijk heeft mijn gastheer geen tijd om me op zo'n dag te ontvangen. Mensen die bij de marine werken hebben het op dat soort dagen druk. Dus volgende week ook geen marinedagen voor Digitale Menno. Maar waar dan wel over te bloggen? Ik ben niets anders spectaculairs van plan dit weekeind. Het is eigenlijk tegen mijn blog-principes, maar voor deze ene keer laat ik daarom nog maar een paar foto's van IJsland zien. De spectaculaire uitbarsting van geiser Stokkur is in onderstaande serie mooi te zien.



































Dit is trouwens het tweehonderdste bericht dat ik op deze blog plaats. Dat ga ik vandaag groots vieren.

IJsland

Afgelopen week was ik op IJsland. Ik heb er met een stel amateurfotografen rondgetrokken. Omdat ik er toch was, heb ik meteen een paar (honderd) foto's gemaakt. Een selectie van 49 foto's (minder dan 2,5% van het totaal) kan je in klein bestandsformaat zien via deze link.

Afwezigheidsassistent

Geachte lezer,

Tot zondag 28 juni ben ik afwezig. Geen geblog, geen getwitter tot die tijd. De komende dagen schuil ik voor de regen....

Groeten,
Digitale Menno

Zwarte Suzuki Swift

Ze hebben het niet alleen op de koninklijke familie gemunt. Zojuist schoot er plotseling een zwarte Suzuki Swift tegen een paar paaltjes in een Haagse volksbuurt. Vlak voor mijn huis kwam ie tot stilstand. Er vielen geen gewonden en geen doden. De politie is de bestuurder nu aan het vragen of hij een en ander met voorbedachte rade deed en zoekt uit of sprake was van een mislukte terroristische aanslag. Ik geloof dat het meevalt. De vermeende terrorist schrok van een tegenligger. Reed te hard. Boem op het paaltje.
De avond was al redelijk heftig begonnen. De dame die beneden mijn appartement een kapperszaak uitbaat, is samen met een stevige kerel de zaak aan het leegruimen. Vorig weekeind wist ze me nog te melden dat de zaken goed gingen. Vreemde boel. De verhuizing gaat met een onnoemelijke hoeveelheid geschreeuw en gescheld gepaard. Begon me zelfs af te vragen of ik voor haar veiligheid misschien de politie moest gaan bellen. Sinds de politie de schade aan de Swift inventariseert lijkt de rust tussen de twee enigszins teruggekeerd. Maar ik moet op zoek naar een nieuwe kapster.

Weergave is manipulatie

Wat is nu eigenlijk een goede foto? Ik heb het er gisteren over gehad met mijn fotovriend H. We kwamen er niet uit, en hebben de discussie erover dan ook maar snel gesloten. Aanvankelijk kwamen we tot de conclusie dat geënsceneerde foto's minder goed zijn dan foto's die dat niet zijn. Alhoewel, is elke weergave niet een manipulatie van de werkelijkheid? Ik vind een foto sneller goed als het moment waarop de foto is genomen er toe doet. Als zich de gelegenheid om die specifieke foto te maken zich maar één seconde voordoet vind ik 'm beter. Het is ook een pré als er geen zoetsappige teksten over een foto hoeven te worden opgeschreven, over wat de fotograaf ermee bedoeld heeft. Een goede foto heeft geen toelichting nodig.

Bovenstaande foto heet Perspectief. De fotograaf: "Ik wil met deze foto de kijker hoop geven op een betere toekomst. Aan het einde van de tunnel is licht. Groen licht. Het straalt daarmee rust en vertrouwen uit." De foto, in een houten lijst van 50 bij 50 cm, voorzien van pass-partout en ontspiegeld glas, kost €2350,-. Uw blogger kan potentiële kopers kosteloos in contact brengen met de kunstenaar.

Hij twit

Sinds een week staat in de rechter balk van deze website zijn laatst geplaatste Tweet. Ja mensen, Digitale Menno gaat met zijn tijd mee. Hij twit. Het is een extra service voor zijn fans. Zo zijn ze nog beter, nog sneller, op de hoogte van wat hij doet, wat hij ziet, wat hij hoort, wat hij ruikt, wat hij voelt, wat hij proeft, wat hem bezighoudt. Sinds hij een iPhone heeft aangeschaft is hij voortdurend op de hoogte van wat er in de wereld gebeurt. Het zou te eenzijdig zijn om dat ding alleen daarvoor te gebruiken. De wereld mag ook weten wat er met hem gebeurt. Nog drie weken laat hij dit experiment duren. Laat hem weten wat je ervan vindt.

Gemêleerd

Gisteren heb ik voor het eerst in mijn leven een jazz festival bezocht. The Hague Jazz in het World Forum in Den Haag. Nee, ik ben geen uitgesproken liefhebber van die muziekstijl, maar een vriendin van me wilde erheen, en ik verbreed graag mijn horizon. Zo luisterde ik naar the Syndicate, the Yellowjackets (foto), Ivan Lins met het Metropole Orkest, klein stukje George Duke, Trijntje Oosterhuis en het Karel Boehlee Trio, Sinas, Sabrina Starke, de Tiny Little Bigband, Snowboy, Boris, Ibrahim Maloof en tenslotte de Schäll Sick Brass Band. Ja, heel gevarieerd. Het leek wel of we rondliepen in IKEA of zaten te eten bij McDonalds, zo gevarieerd was ook het publiek. De keurige D66 stemmers liepen er rond, met een netjes gestreken overhemd en en een colbert, sommigen zelfs met een stropdas. Maar ook de wat vatsige wereldvreemde vijftiger in een ruitjesblouse kwam je dr tegen. Net als hippe twintigers, grijze oude omaatjes en Hagenezen met tattoos en gouden oorringen. Prima locatie dus om foto's te maken. Ik had mijn iPhone bij me, met een ingebouwde prutcamera.

Swastika

Nee, met dit tekstje wil ik u niet de zegeningen van het nationaalsocialisme of Falun Gong aan de man brengen. Deze paaltjes, die doen denken aan het logo van beide 'bewegingen', staan op de Beestenmarkt in Delft. Op die markt worden niet langer beesten verhandeld. Onder de platanen is nu vooral ruimte gemaakt voor de terrassen van de horeca-zaken. Vandaag was het heerlijk weer om er even te zitten. Bij het verlaten van het plein stuitte ik dus op deze paaltjes. Mijn camera had ik (dom dom dom) niet bij me, maar gelukkig heb ik dan altijd (sinds vorige week) een iPhone bij de hand (meestal zelfs in mijn hand).

Wat zijn dat voor vreemde paaltjes?
Zijn het een soort van Amsterdammertjes, overgebleven uit WO II?
Neen.

Beetje in de weer met Google en je weet dat de paaltjes destijds (tot 1973) onderdeel waren van een ingenieus systeem om de verschillende beesten van de verschillende handelaren uit elkaar te houden. Handig hoor. Maar moeilijk in een tekstje uit te leggen.
Zo, met een plaatje, is het mysterie ook voor u helemaal opgelost.