Over kappers en dierentuinen

Toen ik in Brussel woonde en werkte ontplofte op een paar honderd meter van kantoor in de metro een bom. Ik zat op dat moment veilig in een Amsterdams conferentieoord. De Roemeense dame die dagelijks mijn kantoor kwam poetsen, miste de metro, stond op het perron en zag de ontploffing gebeuren. Ze kwam een paar weken niet naar kantoor.

Bij rampen en andere ellende worden mensen sinds die bom door de Belgische overheid via sms en email op de hoogte gehouden, de BE-Alert. Ik sta nog steeds op de mailinglijst, al woon ik niet meer Brussel. 

Het afgelopen jaar heb ik een paar mails van ze gehad over de maatregelen die het Belgische kabinet neemt in het kader van de covid-pandemie. Gisteravond kreeg ik er weer één. In België hebben ze geen Outbreak Management Team, maar een overlegcomité.

Dit stond er in de mail: "Het overlegcomité erkent dat lichaamsverzorging een onmiskenbare bijdrage levert tot een beter maatschappelijk en mentaal welzijn. Daarom komt er een gefaseerde heropening van de niet-medische contactberoepen. Kappers kunnen hun activiteiten hervatten vanaf zaterdag 13 februari." Geen verhalen over reproductiegetallen, risiconiveaus en vaccinatiegraden, maar een fijne menselijke tekst. Met een nadere uitleg over hoe dat straks moet gaan bij de kapper. Alleen volgens afspraak, buiten op je beurt wachten en de kapper moet goed ventileren en 10 minuten de tijd nemen om de kapstoel na een knipbeurt te ontsmetten. 

Bovendien mogen dierentuinen weer open en kunnen professionele makelaars hun immo-activiteiten hervatten. Einde bericht.

De Belgische overheidscommunicatie is kneuterig en simpel. Ik weet nog steeds niet of Belgische voorlichters kneuteriger en simpeler zijn dan de Hollandse, of dat ze beter weten dat zulke simpele boodschappen beter vallen.

In de zakken van een paar

Uber buit de taxichauffeurs uit, Deliveroo de restaurants en Spotify de muzikanten. En juist deze ondernemers hebben het in de covid-crisis al zo zwaar te verduren. Spotify publiceerde deze week haar financiële cijfers. Ze bestaan al 12 jaar en maken nog steeds verlies. Het kan zijn dat ze de muzikanten het vel over de oren trekken, maar ze worden er in ieder geval zelf niet schatrijk van, denk ik dan. Geruststellende gedachte. Totdat ik lees dat Spotify maar 70% van de omzet verdeelt onder eigenaren van de muziekrechten. Die 30% is makkelijk verdiend Spotify. Verrassend dat ze dan nog geen winst uitkeren? Nee, dat is niet verrassend. De winst wordt gebruikt voor het opkopen van concurrenten. Winst uitkeren aan de eigenaren komt later. Muzikanten, investeer dus vooral in Spotify! Ach nee, de meeste muzikanten hebben helemaal geen geld. Spotify is vooral in handen van een paar superrijke patsers die steeds rijker worden. En daar zit vooral het probleem. Muzikanten kregen destijds vast geen 70% van de prijs van een CD of LP. Maar dat de rest in de zakken verdwijnt van één bedrijf of zelfs maar een paar mensen is wel nieuw.

Geen persconferentie

De nieuwe regeringsleider van Myanmar, legerleider Aing Min Hlaing, liet via Facebook weten dat de noodtoestand voor een jaar is ingesteld. En tegelijkertijd ging internet op zwart. Als je dat leest, dan waardeer je de zoveelste persconferentie van premier Rutte over onze eigen crisis toch wat meer. Maar ik moet bekennen dat ik 'm wel heb overgeslagen.

€ 555.237.619

El Mundo, een Spaanse krant, zette dit weekend het duizelingwekkende exacte salaris van Messi op haar voorpagina. Maar het is allemaal niet zo erg als het lijkt. Het bedrag is bruto, en het is voor een periode van vier jaar. Netto blijft er jaarlijks niet veel meer over dan een schamele €69 miljoen (inclusief vakantiegeld en kerstgratificatie, exclusief lease auto en de kinderopvangtoeslag).

NOS.nl probeerde het bedrag op een interessante manier grijpbaar te maken voor Jan Modaal. Het rekende uit hoeveel iPhones van €912,10 Messi vier jaar lang per uur kan kopen zonder zich in de schulden te hoeven steken. Ze kwamen op 9. Nu weten we pas echt dat ie veel verdient.

Iedereen heeft natuurlijk een mening over zo'n salaris. Er zijn mensen die beweren dat ie het geld waard is. Barcelona genereert door Messi meer omzet dan hij als salaris ontvangt. Anderen beweren het tegenovergestelde. Hij brengt Barcelona aan de rand van een financiële afgrond. Koeman, de trainer van de club, heeft ook een mening over de affaire. "Iemand die dat bedrag lekt, heeft geen toekomst bij Barça", zei hij op de persconferentie van gisteravond. Ik snap dat ie zijn speler in bescherming wil nemen, maar waarom mag een supporter niet weten wat zijn ster verdient? En volgens mij wisten we al lang dat ie een exorbitant salaris ontvangt. Alle ophef dus voor niets.

Messi zelf liet als reactie zijn linkervoet spreken. Zijn 650ste doelpunt voor Barcelona, gisteren tegen Athletic de Bilbao, was weergaloos. Een vrije trap vanaf ruim 20 meter strak in de kruising. Waarde? 358 iPhones.

Beestenboel

Mijn broer vierde vandaag zijn verjaardag, maar ikzelf begin de ouwe zak te worden. Het kan ook komen doordat ik sinds covid gewend ben geraakt meer in mijn eentje te zijn. Maar na een dagje onder de mensen ben ik gevloerd. Het moet gezegd, het was ook wel een beestenboel vandaag. 

De middag eindige met filmpjes van Paw Patrol, een avontuurlijke actieserie over een reddingsteam bestaande uit acht heldhaftige puppy's. Hopeloos slechte televisie, maar mijn nichtjes zaten ademloos te kijken naar de beestjes. De gesprekken gingen vandaag natuurlijk weer veel over de pandemie. En over hoe al die mensen denken straks na de crisis dat hondje drie keer per dag uit te laten. Eerder op de dag vertelden mijn broer en schoonzus trots over een pub quiz waar ze aan hadden meegedaan. Ze werden, in het geheel niet onverdienstelijk, 274ste van de 628. Vooral het onderdeel waarbij je moest zeggen welk beest er op de foto's stond hadden ze goed gedaan. Ik ben vreselijk slecht in pubquizzen. Mijn specialiteit is eredivisie in de periode 1989-1996. Helaas worden daar nooit vragen over gesteld. Je moet mij bijvoorbeeld niet vragen waar Hilton Valentine de gitarist van was. The Animals. Vandaag overleden.

Koffie in Zijdebalen

Deze week las ik in het lokale juffertje dat iemand op het lumineuze idee is gekomen om tijdens de lockdown een koffiezaak te beginnen. "De locatie is zo geschikt" zei de ondernemer. "Toeslaan moet nu, crisis of geen crisis". Dat wil ik dan wel eens zien. Zo komt de blogger in crisistijd ook zijn huis nog eens uit. 

Het is niet de eerste keer dat iemand dit een goeie plek vindt om een zaak te beginnen. In 1700 vestigde Van Mollem er zijn zijdenspinnerij. De twijnmolens in de fabriek werden door een waterrad aangedreven. Zo innovatief dat Tsaar Peter de Grote de vernuftige techniek rond 1715 incognito is wezen bekijken. De zaken gingen uitstekend. Meneer van Mollem spon er ook figuurlijk garen bij en liet naast de enorme fabriek een buitenplaats met lusthof Zijdebalen aanleggen.

Nu is het een stukje Utrecht met heel veel beton en straatklinkers. Het gebied, dat een treurig vervallen industrieterrein was geworden, is in korte tijd omgebouwd tot nieuwbouwwijk Zijdebalen. Voor rijke yuppen met trendy koffiezetapparaten. Maar ze hebben vast ook zin om, na de crisis, en als de zon weer schijnt, koffie voor zich te laten zetten in dit nieuwe tentje. Russen incognito zijn wellicht ook welkom. Aan het interieur wordt nog gewerkt, maar de cappuccino en het bananenbrood to go zijn alvast prima.

Absurde bureaucratie

Er waart al bijna een jaar een dodelijk virus door Nederland. De gemoederen raken steeds verder verhit. Ouders tekenen petities tegen de schoolsluiting. Kroegbazen demonstreren in Den Haag. Opgefokte jeugd plundert de Zeeman. En nu komen ook de bejaarden in opstand. 

Meneer Haveman is 90, mevrouw Haveman is 88. Al 65 jaar getrouwd, en ze kennen elkaar nog veel langer. Toen kleuter Haveman 5 werd, mocht ie op zwemles. Martien moest in het pierenbadje blijven. Een paar jaar later. Puber Haveman, hij inmiddels 12, moest naar de ULO in de stad, terwijl zijn meissie lekker naar dorpsschooltje kon blijven gaan. En zo is het hun hele leven gegaan. Stemrecht, een rijbewijs, vrij reizen met de NS en met pensioen. En nu gebeurt het verderrie alweer. Hij wel een vaccinatie, zij nog niet. Eén ding is anders. Nu noemen we het een absurde bureaucratie en de Volkskrant huilt een hele pagina lang met ze mee.

Mozart is vandaag jarig

Mozart is vandaag jarig. Of beter, precies 230 jaar geleden was Mozart voor het laatst jarig. Hij stierf in 1791 aan een lokale pandemie, een epidemie, niet van een virus, zoals corona, maar van streptokokken, een besmettelijke bacteriële infectie. Antibiotica bestonden nog niet. Mozart stierf.

Was het maar zo eenduidig. Over Mozart's doodsoorzaak gingen (en gaan) de wildste geruchten rond. Hij zou zijn vergiftigd door zijn concullega Antonio Salieri. Volgens complottheorieën werd ie vermoord door de joden. Anderen beweren dat hij een hersenbloeding had. Volgens zijn schoonzus stierf Mozart omdat de dokter te lang op zich liet wachten. Hij zat in het theater, en wilde pas na de voorstelling bij Mozart langs. Weer anderen zeggen dat de aderlatingen die hij onderging vanwege acute reuma hem verzwakten, met de dood tot gevolg. Nog weer anderen stellen dat het hem fataal werd dat kwaadaardige parasieten de macht hadden overgenomen in zijn darmen. Er wordt ook wel beweerd dat Mozart een hypochonder was, van het ergste soort. Hij verwisselde het tijdelijke met het eeuwige door veel te veel medicijnen te slikken, terwijl hij helemaal niet ziek was. Recent nog beweerden geleerden dat Mozart is gestorven door een tekort aan vitamine D.

Ook over de corona-slachtoffers gaan de wildste geruchten. Er zijn complotdenkers die zeggen dat de joden de veroorzakers zijn van alle covid-ellende. Anderen stellen dat een tekort aan vitamine D tot de covid-dood kan leiden. Covid is niet dodelijker dan een gewone griep, zeggen sommige andere slimmeriken. En die statistieken over het aantal covid-slachtoffers? Bij veel ouderen kan je je afvragen, was het covid, of kunnen we maar beter ouderdom als doodsoorzaak aanwijzen? Eén ding is zeker: Mozart stierf zeker niet van ouderdom. Hij was pas 35.

Na de pandemie

Ik ga vanavond niet rellen. Maar de frustratie begint wel toe te nemen. Helemaal klaar met dat virus. Al was het maar omdat ik te weinig meemaak om mijn dagelijkse blog deugdelijk te kunnen vullen. Voor corona, toen was mijn leven pas blogbaar! Vandaag precies twee jaar geleden was ik voor mijn werk bijvoorbeeld in het West-Afrikaanse Togo. Ik maakte in het vrije weekend een tripje naar Cotonou, de hoofdstad van buurland Benin. 

De taxi's voor Benin staan te wachten bij de kruising van boulevard du Mono en de avenue Augustino de Souza in Lomé. Je hebt er mooi uitzicht over het strand. Er staan mannen aan enorme touwen te sleuren om visnetten aan land te brengen. 

Toen ik aan kwam lopen stond Sandra uit Lagos al te wachten. Voor haar marktkraam in de Nigeriaanse havenstad maakt ze om de week een trip via Cotonou naar Lomé, om er goedkoop handtassen in te slaan. Eigenlijk had ze deze keer wat teveel tassen aangekocht. Maar omstanders hielpen mee om de enorme baal in de achterbak van de taxi te proppen. Toen dat niet lukte ging er iemand op de baal staan springen. Totdat ie wel paste. Toen ook alle stoelen bezet waren vertrokken we. Onderweg vertelde Sandra me haar levensverhaal. En ik moest zeker eens langskomen in de allergrootste stad van Afrika. Dat is geen gevaarlijke stad, maar een fantastische bruisende metropool, zei Sandra. Na de pandemie ga ik naar Lagos, heb ik zojuist besloten.

Competitief type

Ik vind het niet fijn om te worden ingehaald door andere fietsers. Dan doe ik er een tandje bij, en probeer in het wiel te blijven van mijn inhaler. Op mijn stadfiets heb ik al eens op mijn tandvlees aangeklampt bij een groep recreatieve wielrenners die me voorbij ging. Het zweet stond me op de rug, totaal afgepeigerd was ik toen zij goddank na een klein kwartiertje linksaf sloegen waar ik rechtdoor moest.  

Op vrijwel elke werkdag begin ik met een fietstochtje van 25 kilometer. Halverwege drink ik op kantoor een bakkie met de conciërge, de enige collega die wel naar zijn werk mag. Na dat bakkie fiets ik terug naar mijn thuiswerkplek. 

Vandaag ging ik op de elektrische fiets van de baas naar huis. Dat ding wordt in normale tijden gebruikt door collega's die een afspraak hebben in de buurt van kantoor. Hij stond dus al maanden stil. Ik wilde 'm wel eens uitproberen. 

Ik werd al snel ingehaald door een andere elektrische fietser. Op mijn stadsfiets laat ik zulke snelheidsduivels ontsnappen, maar vanochtend dacht ik zijn wiel te kunnen houden. Ik zette mijn trapondersteuning op maximaal, maar het gat tussen hem en mij werd snel groter. Ik begon harder mee te trappen. Maar dat blijkt bij elektrische fietsen verspilde energie. Met een beetje meetrappen gaat ie 25 kilometer per uur. Maar zelfs als ik me het snot voor de ogen fiets, gaat de elektrische fiets nooit harder dan 27. Wat voelde ik me, ondanks, of zelfs dankzij het motortje in mijn fiets, gehandicapt. Gelukkig was de snelheidsduivel al snel uit het zicht verdwenen.

Macht!

Afgelopen week vroeg iemand me waarom ik blog. Nou, dat zit zo. Ik vind het leuk om te doen, en ik wil er beter in worden. Het is bovendien leuk om reacties te ontvangen van mijn enorme lezersschare. En stiekem hoop ik dat het me ooit rijk en beroemd maakt. Maar de ultieme reden is natuurlijk macht. Ik wil met mijn verhaaltjes de wereld naar mijn hand zetten, dingen en mensen maken en breken, toetreden tot het elitaire groepje echte influencers. Vandaag valt de bedenkelijke eer te beurt aan Grolsch Winterbok.

Ik ben een snaaier. Een pak met acht gevulde koeken gaat in een middagje op, en een familiezak chips haalt het einde van de avond nooit. Maar nu heb ik iets in huis gehaald dat mijn snaaiwoede weerstaat, dat ik rustig een paar maanden in de koelkast kan laten liggen: Grolsch Winterbok. Niet te hachelen! Bier met kaneel en honing. Een soort van glühwein, maar dan nog heel veel erger. Na drie slokken heb ik de rest van het flesje in de gootsteen laten weglopen. 

Het leed was te overzien. Bij mij om de hoek zit een café met buiten een stalletje voor afhaalkoffie, -thee en -chocomel, en bierpakketten. Ik kocht een nootpakket, er zat een doosje nootjes bij vijf flesjes speciaalbier. Het had van mij ook noodpakket mogen heten, ik had urgent een vervanger nodig voor de Winterbok. En ik hielp een horecaondernemer in nood. Twintig euro voor vijf biertjes. In normale tijden veel te duur, maar met nog weer een corona-golf in aantocht moet je die jongens van de horeca toch een beetje steunen. Maar hoe fanatiek de crisis bij de brouwers ook nog om zich heen gaat slaan, Grolsch Winterbok komt er bij mij dus nooit meer in. 

Nooit meer zompige veldjes

Het is een fantastische voetballer, maar het miljoenensalaris van Kevin de Bruyne had de oliesjeik en eigenaar van Manchester City wat mij betreft beter kunnen besteden aan deugdelijke arbeidsomstandigheden voor de armlastige Bengaalse bouwvakkers die in Dubai zijn chique hotels en vliegvelden uit de grond stampen. De tonnen die Hakim Ziyech maandelijks op zijn rekening ziet bijgeschreven komen uit de diepe zakken van een malafide oligarch. Het geld behoort eigenlijk het berooide Russische volk toe. Ik heb van de UEFA nooit serieuze kritiek op deze miljardairs gehoord. De UEFA en het hele Europese voetbal pikt immers een graantje mee van het gepats van schaamteloos rijke mannen die, hoe treurig, niet (willen) weten dat er betere bestemmingen zijn voor hun immense vermogens. 

In hun zucht naar nog meer geld voor hun hobby hebben de patjepeeërs hun oog laten vallen op een nieuw lucratief business model. De twintig rijkste voetbalclubs van Europa, zwanger van schimmige Chinese miljarden, de fortuinen van goksyndicaten en opbrengsten uit enorme tv-contracten, willen een nieuwe competitie opzetten, een Super League. Enkel en alleen voor de allerrijkste clubs. Hun sterrenteams hoeven zo niet meer naar zompige veldjes van miezerige degradatiekandidaten, maar spelen enkel nog in reusachtige voetbaltempels, met affiches die zich lenen voor een miljoenenpubliek en dus zorgen voor nog meer recettes en goudomrande sponsorcontacten. En bovenal, er blijft niets meer aan de UEFA-strijkstok hangen.

Dat duistere dollars van rijken en machtigen hun organisatie instromen, is voor de UEFA geen probleem, Maar met de Super League aanstaande kwam de organisator van het concurrerende miljardenbal Champions League opeens wel in het verweer. Ze wist zelfs haar vriendje, eurocommissaris Schinas, voor haar karretje te spannen. "De Europese levensstijl is niet verenigbaar met een Europese voetbalcompetitie gereserveerd voor de rijken en de machtigen." zei de EU-mandarijn deze week. Fijn staaltje van selectieve verontwaardiging.

Was het maar een meisje!

Een collega ging deze week met de moeder van zijn zoon naar de gynaecoloog. Er is gezinsuitbreiding onderweg. Het was tijd voor de twintigwekenecho. De ongeboren vrucht is gezond. Dat is het belangrijkste. En het wordt een jongetje. Dat is leuk om alvast te weten, maar totaal onbelangrijk. Als je tenminste niet graag wilt dat je kind de Nobelprijs wint, of een bovenmodaal salaris gaat verdienen. De kans daarop is immers stukken groter voor een jongetje. Volgens mijn collega valt dat allemaal reuze mee. Tegen de tijd dat zijn kind de nobelprijsleeftijd heeft bereikt, zijn kansen voor jongens en meisjes gelijkgetrokken. Hoeveel vrouwenemancipatie verwacht je dan in de komende 40 jaar? Veel dus! En wanneer zijn we tevreden? Zodra China een vrouwelijk staatshoofd heeft. Of vanaf het moment dat minstens de helft van de scheidsrechters in de Champions League vrouw is? Zodra vrouwen evenveel in deeltijd werken als mannen (nu nog 60% deeltijders tegen 20% onder de mannen). Zodra vrouwen evenveel verdienen als mannen (nu nog een verschil van zo'n 15%). Zodra vrouwen de helft van alle topposities in handen hebben (nu nog maar 12%). Enorme gaten die ik de komende veertig jaar nog niet volledig zie verdwijnen. Wees dus maar blij dat het een man wordt. Of, wat lees ik hier? Geluksprofessor van de gerenommeerde London School of Economics heeft het uitgerekend: vrouwen zijn gelukkiger. Als het maar gezond is? Als het maar gelukkig is! Was het maar een meisje!

Marie Curie won de Nobelprijs 2 keer (1903 voor natuurkunde en 1911 voor scheikunde), weduwe op haar 38ste, leed aan depressies en stief op haar 66ste door bovenmatige blootstelling aan radioactieve straling.

All animals are equal

We worden allemaal geraakt door dat virus. Kinderen mogen niet naar school, winkeliers, kappers en kroegbazen zitten zonder werk. We mogen niet naar kantoor, niet sporten, niet op vakantie, niet naar musea, niet naar concerten en niet uiteten. Binnenkort mogen we 's avonds zelfs de straat niet meer op.

De enigen die vreemd genoeg aan de dans lijken te ontspringen zijn de Tweede Kamer en de regering. Waarom Rutte nog steeds niet vanuit huis regeert is me volstrekt onduidelijk. Waarom gaat hij op visite bij de koning om zijn ontslag aan te bieden? Heeft de koning geen Skype? Een persconferentie kan toch prima online? Waarom vergadert heel Nederland digitaal, behalve de Tweede Kamer? Natuurlijk, het is niet handig. Nee, dat is thuisonderwijs ook niet. Je mist de gesprekken in de wandelgangen. Klopt, ik mis ook mijn praatje bij de koffieautomaat. 

Voordat er een avondklok wordt ingevoerd, zou ik voorstellen dat in ieder geval iedereen thuis werkt die een beroep heeft dat enkel praten en typen vergt, te beginnen bij premier en Kamerleden.

Van viel van voetstuk

Van Morrison is vooral bekend van liefdesliedjes. "Gloria", "Brown Eyed Girl" en "Have I told you lately that I love you". Mijn vader draaide zijn platen toen ik in de box lag, en ik heb zelf ooit ook een plaat van 'm gekocht. Het is natuurlijk een grote meneer in de rock, R&B en folk, maar een echte fan werd ik nooit. Sinds vanochtend moet ik niets meer van 'm hebben. 

Sir Van verbreedde zijn genre. Hij werd protestzanger. In 2019 schreef ie een liedje over Brexit. En vorig jaar maakte Van de Man een plaatje over hoe regeringen verkeerd omgaan met de pandemie. Ik vind het ongewenst, maar hij mag natuurlijk verkondigen dat wetenschappers er niks van snappen en van de daken zingen dat je mondkapjes niet moet verplichten. Dergelijk geraaskal zou me er niet van weerhouden zijn muziek te draaien. 

De protestliedjes hebben blijkbaar niet het gewenste resultaat. Vandaag deed ie er nog een tandje bij. Hij  trok de aandacht met een rechtszaak tegen de overheid van Noord-Ierland. Hij vindt dat artiesten ook tijdens de pandemie gewoon voor publiek moeten kunnen optreden. Ook dat vind ik een onzalig idee, maar het staat 'm vrij om de wildste complottheorieën aan de rechter voor te leggen.  Toen ik voor de gelegenheid zijn plaatje 'no more lockdown' vanochtend opzette, hoorde ik 'm zingen dat de politie fascistisch is, en dat hij overheidsingrijpen vanwege covid gelijkstelt aan slavernij. Zo viel ie bij mij toch nog van zijn voetstuk. Maar zijn liefdesliedjes blijf ik draaien.

Huzaar Hielspoor

Zeg me wat uw bijnamen zijn, en ik zal zeggen wie u bent. The Mogul, zijn codenaam bij de Amerikaanse geheime dienst. Pelé, zoals zijn caddy hem noemt omdat ie zijn golfbal geregeld naar een betere plek schopt. De Impotus. Biden noemde hem de clown. Agent Orange, Short-Fingered Vulgarian, Trumplethinskin, Don the Con, Casino Mussolini, Agolf Twitler. Na vandaag ziet de wereld er weer een beetje beter uit.

Blauwe maandag

Als Dr Cliff Arnall gelijk had gehad, dan was vandaag mijn meest deerniswekkende dag van het jaar geworden. Hij rekende het in 2005 uit. Met een formule met daarin de buitentemperatuur en het aantal uren zonneschijn, de tijd die is verstreken sinds die heerlijke kerstvakantie en de eeuwigheid die de paashaas en de lente nog op zich laten wachten. Arnall deed dat niet, maar tel daar nog de vooruitzichten rond dat verdomde virus bij, vermenigvuldig dat met de positie van mijn voetbalclub op de ranglijst en deel het op de dreiging door de Boogaloo-bois en je zit op de derde maandag van januari in een diepe depressie. Maar Dr Arnall had gerekend buiten het enorme stuk appeltaart in mijn koelkast dat nog over was van het feestje van gister. Topdag!

Fijn

Zo fijn! Er lag gisteren een kaartje van mijn nichtjes in de bus. Zomaar. Niet vanwege nieuwjaar. Niet omdat ik jarig of ziek ben. Ze zijn niet op vakantie. Wellicht zochten ze een aanleiding om hun nieuwe stempelkussen uit te proberen of vond hun pappa of mamma het een mooie manier om de dames (5 en 7 jaar oud) even aan het werk te zetten. 

Wat geldt voor je eigen kinderen, geldt ook voor nichtjes. Het zijn de leukste, mooiste en slimste nichtjes van de hele wereld. Ze schreven "We hopen dat je het fijn hebt!". Wat een geweldige zin. Ik schrijf zelf op een kaart meestal dat het goed met mezelf gaat. Dat de zon schijnt, dat ik al veel heb gezien van het land of dat het eten er zo lekker en voordelig is. Ik zou denken dat egocentrisme bij jonge kinderen nog iets sterker is ontwikkeld dan bij mannen van middelbare leeftijd. Maar nee, de kaart gaat over mij, niet over hen. En mijn nichtjes vragen bovendien niet of ik ben gevallen in de sneeuw, of mijn nieuwe computer het nog goed doet. Ze vragen niet naar iets praktisch. Ze spreken de hoop uit dat ik het fijn heb, ze weten nu al door te dringen tot waar het echt om gaat. Ik heb de allerfijnste nichtjes!

G.I. Joe

Op 18 oktober 1943 belegerden Britse soldaten een Italiaans dorpje waar nazi's zich schuil hielden. Eigenlijk hadden ze in de heuvels zullen wachten todat Britse luchttroepen het dorpje in de as zouden leggen. Maar de Duitsers bleken watjes. Het dorp was in een vloek en een zucht ingenomen door de Britse soldaten. Hoe vertel je dan snel je makkers op de vliegbasis dat bombarderen niet meer nodig is, of nog erger, dat ze op het punt staan hun medestrijders om te leggen? Dan stuur je een duif. Hij legde de 32 kilometer terug naar het vliegveld in een verbluffende 20 minuten af, met het bericht aan zijn poot dat de vliegtuigen aan de grond moesten blijven. Net op tijd was ie. Elke keer dat dit heldenepos wordt verteld, neemt het aantal geredde Britse levens toe. De teller staat inmiddels op 1000. Het beestje, van Amerikaanse origine, heette G.I. Joe en kreeg terug in London de Dickin Medal, de hoogste onderscheiding die er bestaat (voor dieren). Met zo'n medialle vliegen lijkt me lastig. Ze zullen 'm wel een, wellicht verguld, ere-ringetje hebben gegeven. 

Deze week kreeg de Amerikaanse duif Joe aandacht in alle serieuze kranten ter wereld. De duif werd 15.000 kilometer van huis, ernstig verzwakt, opgevangen door een stel in Melbourne. Toen de enorme vliegprestatie de lokale autoriteiten ter ore kwam, werd er geen medaille uitgeloofd. Hij kwam uit een land met code rood. Bovendien hebben ze in Australië een broertje dood aan vreemdelingen. De duif moest niet in zelfisolatie, hij moest niet door de teststraat, de Doif moest tot. Jaarlijks worden er wereldwijd 60 miljard (!) onschuldige kippen vermoord, maar met de aanstaande dood van duif Joe raakten internationaal de gemoederen zeer verhit. Op Twitter werd de oorlog verklaard. De autoriteiten verzonnen een list om uit de impasse te komen. Fake ringetje. Duif Joe bleek een Australische sierduif. Geen heldenduif, geen medaille, maar nou vooruit, hij mag blijven leven.

Net mijn opa

In de jaren tachtig had mijn opa een voor die tijd tamelijk moderne auto, met allerlei elektronische snufjes. De buitenspiegels kon je elektronisch verstellen, de bijrijder had een leeslampje en er zat een volumeknop voor de radio op het stuur. Maar bovenal had de auto een spraakcomputer, die begon te praten als er wat aan de auto mankeerde. In het Engels. Maar mijn opa was die taal niet machtig. Dus zodra de computer begon te praten, toog hij naar de garage. De monteur verstond dan dat het portier rechts achter niet goed dicht zat, of dat de buitentemperatuur tot het vriespunt was gedaald.

Ik heb geen auto met moderne elektronische snufjes, maar een degelijke stadsfiets. De versnelling, met een draaiversteller in het handvat was altijd al wat stug, maar de laatste weken kon ik alleen nog maar fietsen in de zware derde versnelling. Dat is onhandig, vooral bij het wegfietsen. Dus ging ik vandaag naar de fietsenmaker. “Oh, maar meneer, er zit hier een knopje op het stuur, waarmee u heel eenvoudig zelf de versnelling kan stellen.”