woensdag 26 juni 2013

Zorgblog

De laatste tijd maak ik me op deze blogpagina druk over de zorg en de oplopende zorgkosten. Ik beleef daar veel plezier aan, dus ik ga er mee door. Nog sterker, ik heb er net weer een verhaaltje over 'gepubliceerd'. Niet op deze site, maar op een speciaal daarvoor aangemaakte website. Die vindt u hier. U kunt zich er abonneren op automatische updates per email. Af en toe zullen de zorgblogs ook verschijnen op de website van de Celsus Academie.



Ik heb afgelopen weekend een nieuwe camera gekocht. Dat maakt de weg vrij voor meer 'praatjes bij plaatjes', zoals u die voorheen van Menno Digitaal gewend was. Deze blogpagina, die weer over alles behalve zorgkosten zal gaan, blijft dus gewoon bestaan.

Uw suggesties en commentaar blijven van harte welkom.

woensdag 12 juni 2013

Debat over een containerschip

De vaste Kamercommissie voor Volksgezondheid Welzijn en Sport sprak vandaag met de Minister en de Staatssecretaris van VWS, aan de hand van het VWS Jaarverslag, over de zorguitgaven in 2012. Een vreselijk belangrijk debat. Volgens enkele kamerleden althans. Het ging immers over een heleboel geld (bruto BKZ bedroeg in 2012 zo'n €68 mrd). De publieke tribune bleef leeg. Er zaten niet meer dan vijf mensen. Zo belangrijk zal het debat dan toch wel niet geweest zijn. Of zat iedereen, net als ik, aan het internet gekluisterd?

Eigenlijk was het geen echt debat. De kamerleden zaten er een beetje machteloos bij. Ze bedankten allemaal omstandig de goede hulp die ze ontvingen van het Bureau Onderzoek en Rijksuitgaven (BOR), maar moesten toch vooral benadrukken dat het maar een lastige materie is. Er is nog teveel onduidelijkheid over wat er in 2012 precies is uitgegeven, laat staan waaraan precies, en waarom. Een van de kamerleden vroeg naar de sterke stijging in de uitgaven in de gehandicaptenzorg. Van Rijn kon niet veel anders zeggen dan dat hij het ook niet precies wist, en dat ie het nader zou onderzoeken. 

Het CDA-kamerlid Bruins Slot vergeleek Schippers met de schipper op een containerschip, die in het donker, met haar handen op de rug, de boot in veilige haven moet zien te loodsen. De Minister was het ermee eens. Met haar reactie "We kunnen nog niet veel over 2012 zeggen. Het golft nog erg op en neer" maakte ze de beeldspraak compleet.

Schipper(s): "Het golft nog erg op en neer"

Gelukkig is er in tijden van onduidelijkheid altijd nog Renske Leijten, de rots in de branding, het lichtend baken. Het stond niet op de agenda, maar ze bracht ze toch maar weer even aan de orde; 'de tranentrekkende schandalige vertrekpremies'. Het klonk alsof ze er echt een traantje bij moest laten. Eigenlijk heb ik voortdurend het idee dat de verongelijkte Leijten elk moment in huilen kan uitbarsten, wanneer ze de Minister weer eens onder uit de zak geeft. Best knap.

Maar het debat kabbelde verder rustig verder. Men was het eens. Het is lastig. Maar er komt een commissie, er komt ambtelijk overleg met de kamer, er komt zelfs een IBO. En volgend jaar, bij de bespreking van het Jaarverslag over 2013, dan begrijpen we het allemaal een stuk beter.

maandag 10 juni 2013

Naar het British Museum

Afgelopen weekend was ik in Londen. Niet om me in de oplopende zorgkosten te verdiepen, maar voor de gezelligheid, om vrienden te ontmoeten. En ik bezocht het British Museum. Een prachtig gebouw is dat. Vooral de centrale hal is adembenemend. En er hangt en staat natuurlijk schitterend spul. Het meeste mogen ze dan hebben gejat, de Britten hebben het keurig naar Londen getransporteerd. Ik geef het je te doen; er staan hele Griekse tempels in het museum. En ik wil dat geroof helemaal niet goedpraten, maar ze zorgen goed voor de buit.

In zaal 24 staat een Moai, een indrukwekkend standbeeld, afkomstig van Paaseiland. Toevallig las ik net een verhaal van Jared Diamond over het eiland. Hij stelt dat de fabricage van de beelden een belangrijke aanleiding was voor het einde van de beschaving op het eiland. Door uitputting van een belangrijke hulpbron (de palmbomen) ging er een hoog ontwikkelde cultuur ten onder.

Op het eerste gezicht leek het een beetje een vreemde combinatie. In dezelfde toonzaal, direct naast de Moai, staat een lange vitrine, met daarin keurig naast elkaar uitgestald, de totale hoeveelheid pillen die een gemiddeld Brits echtpaar in een leven volgens recept naar binnen werkt. (volgens de makers van het object 14.000 stuks per persoon). Aanvankelijk stond ik versteld van die enorme hoeveelheid. Maar het valt eigenlijk best mee. Als ze eenzelfde soort monument in een museum in Athene zouden willen tentoonstellen, dan moet de tafel misschien wel twee keer zo lang zijn. Wat de gemiddelde Griek aan receptgeneesmiddelen wegkauwt, is in ieder geval ruim twee keer zo duur als wat zijn Britse collega in zijn leven aan pillen slikt.

Dat geeft toch wel te denken. Waar komen die verschillen vandaan, en waar leiden ze toe? Wellicht niet tot het einde van de Griekse beschaving, of het einde van haar gezondheidszorgstelsel, maar misschien is het een idee, zeker met het oog op de huidige staat van de Griekse overheidsfinanciën, om de verschillen nog eens nader onder de loep te nemen?

dinsdag 4 juni 2013

Fyra-debacle stuwt zorgkosten op


Eigenlijk had ik dit bericht liever getypt vanuit de Fyra, maar ik hoef u niet uit te leggen waarom dat er vandaag niet in zat. De Tweede Kamer gaat dat doen met een lijvig rapport over het debacle, nadat ze haar parlementaire enquête heeft afgerond (waarschijnlijk met een flinke vertraging).

Ik stapte dus in Brussel in de trein naar Essen. Geen probleem. Ik heb de tijd. Ik stel me in op een langere reistijd en vlij me rustig, met De Standaard, neer in een stille coupé. De krant heeft vandaag een gratis bijlage.

In Nederland heet het meestal ‘Vergrijzing’. De positivo’s willen nog wel eens spreken van ‘Verzilvering’. Maar in de bijlage van de Vlaamse kwaliteitskrant heten het ‘De Gouden Jaren’.  Het is geen kwaliteitsbijlage overigens. De redactionele stukken prijzen aan wat ook in de advertenties wordt aangeboden, ter vervolmaking van de oude dag. Zo moeten we allemaal aan de Omega 3 en 6, de zogenaamde poly-onverzadigde vetten. Totdat Unilever een paar jaar gelegen begon te verkondigen dat het in haar margarine zat, wist ik van het bestaan van dit wonderstofje niet af. Maar volgens deze themabijlage voor de oudere jongere kunnen we dus niet meer zonder. Het is goed voor het hart, voor het zenuwstelsel, voor vermindering van het risico van zichtverlies op oudere leeftijd. Bovendien oefent Omega 3 een positieve invloed uit op ons gemoed. Minder kwalen, minder naar de dokter. Omega 3 drukt dus ook de zorgkosten. Bovendien zit er een voordeelcoupon voor extra goedkope Omega 3-tabletten bij de krant. We hebben dus dubbel mazzel vandaag.

We naderen Antwerpen Centraal. Ik vraag of ik hier, of pas in Essen moet overstappen op de trein naar Roosendaal. “Beter in Antwerpen, dan kunt u op het station nog even wat eten of drinken”, adviseert de conducteur Goed idee. Bij Frituur Centraal bestel ik een verse friet met zure mayonaise. Zonder Omega 3 en erg ongezond. In de hogesnelheidstrein waren we deze ongezonde eettent keihard voorbij gejakkerd. Ik hoop dat de Tweede Kamer de gezondheidseffecten van een overstap in Antwerpen ook even meeneemt in haar enquête over de Fyra-teleurstelling.

zondag 2 juni 2013

Zorgkosten beheersen in het hart van Europa

Afgelopen week heb ik een bezoek gebracht aan de Brusselse vestiging van het Europese Parlement. Men organiseerde er een workshop om parlementariërs te informeren over patiëntveiligheid. Er waren vier van de 754 volksvertegenwoordigers op het evenement afgekomen. Aan het begin van de bijeenkomst althans. Na een half uurtje was er nog één over. De anderen moesten vliegtuigen halen of andere belangrijkere bijeenkomsten bezoeken. Ik kon me er iets bij voorstellen.

In de zaal zaten vooral vertegenwoordigers van Europese gezondheidsorganisaties. Elke zichzelf respecterende ziekte heeft een lobbyist in Brussel. Er zaten verrassend veel mooie jonge vrouwen in de zaal, die veel aandacht aan hun kleding en haardracht hadden besteed. Bovendien hadden ze allemaal modieuze grote handtassen bij zich. Ze noemen het Europees Parlement wel eens de catwalk van Brussel. Ik herkende het.

Dat veel overheden in Europa, met het oog op de crisis, vooral kostenbeheersing in de zorg tot prioriteit hebben verheven, was veel van de aanwezigen tegen het zere been. Patiëntveiligheid is te belangrijk om op te bezuinigen. Een geluid uit het parlement, dat meer geld moet worden uitgegeven aan verhoging van de kwaliteit van zorg en de patiëntveiligheid, komt voor veel van de aanwezigen als geroepen. Ik haalde er mijn wenkbrauwen bij op.

Natuurlijk kan er in Europa op elk vlak worden samengewerkt. Er kunnen goede en slechte ervaringen tussen landen worden uitgewisseld bijvoorbeeld, en waar burgers, patiënten, ziekten en zorgverleners landsgrenzen oversteken kan enige afstemming gewenst zijn. Maar Europese samenwerking is niet gewenst omdat het in algemene zin een best belangrijk dossier is, of omdat de lidstaten het belang ervan niet inzien. En inderdaad, verhoging van patiëntveiligheid is vreselijk complex, maar ook dat is op zichzelf niet een reden om het op Europees niveau aan te pakken. Ik ben wat terughoudend.

Ik belde iemand die ik goed ken, en die voor het Europees parlement werkt. We spraken af in één van de vele koffiehoeken die het reusachtige complex rijk is. In tegenstelling tot de Nederlandse kantines kan er daar gelukkig bier worden besteld. Ik had het nodig.

Belgisch bier in het Europees Parlement