zondag 31 juli 2011

Air miles

Iemand die zich zorgen maakt over het milieu zal er weinig begrip voor kunnen opbrengen. Ik zet er zelf ook wel enige (kleine) vraagtekens bij, maar toch heb ik enorme hoeveelheden kerosine verbrand. Ze brachten me thuis, in de Europese Unie.... En ik geniet er met volle teugen van. Na een bruiloft en een paar vakantiedagen in Finland en enkele familie- en vriendendagen in Nederland heeft de KLM me vandaag afgeleverd in Boekarest. Na een paar dagen in de stad, staat een rondreis door Transsylvaniё op het programma.

Blij aan een Fins meer

Roemeniё staat voor menig Nederlander voor armoede, corruptie en andere ellende. Ellendig is mijn vakantie allerminst. De hotelovernachtingen zijn schunnig op stand. Dit was de accomodaties in Brasov....


De komende twee nachten slapen we in Sighisoara....


(later meer....)

maandag 18 juli 2011

Bimbadim resort



Afgelopen weekeinde was een heel erg rustig weekeinde. Vrienden hadden me uitgenodigd om een weekeindje mee te gaan naar hun vakantiehut aan de oever van de Essequibo, ver van de bewoonde wereld, in het oerwoud, enkel bereikbaar per boot. We sliepen er in hangmatten, lazen er boekjes en dronken er rum and coke. Het hoogtepunt van de trip was de ochtendduik in de rivier. Zo langzamerhand snap ik niet meer waarom Guyana een "hardship posting" is...

donderdag 14 juli 2011

Caricom

Vandaag heb ik een vergadering bezocht over gezondheidszorg in Guyana. De happening, nou ja happening, de bijeenkomst vond plaats in een gebouw van Caricom. Dat is een soort van EU voor de Caraïben. Het secretariaat van de Caribbean Community and Common Market heeft haar kantorencomplex in Georgetown. Ik hoor zo af en toe wel eens iemand fluisteren dat Caricom zoveel meer zou kunnen opleveren dan dat het op dit moment doet. Een soort van EU inderdaad. Op in ieder geval één onderdeel loopt Caricom duidelijk voor op de instellingen van de Europese Unie, en dan heb ik het over de bezoekerspassen. Van iedere bezoeker wordt een foto gemaakt en geprint op een sticker die de gast zichtbaar op de kleding moet dragen zolang deze zich in de gebouwen van Caricom bevindt. Het leidde tot verbijstering. Wat moet Caricom in godsnaam met zo'n geavanceerd en duur systeem? Maar bovenal, wat word ik kaal!

zaterdag 9 juli 2011

Golden Coast (17)

En nog steeds is het arsenaal nieuwe lunch-gelegenheden niet uitgeput. New Thriving is verreweg het bekendste en drukst bezochte restaurant met Chinese keuken in Guyana, maar schuin tegenover de zaak op Main Street, verscholen achter een aantal bomen en struiken, bevindt zich nog een Chinees restaurant; Golden Coast. Volgens mij bestaat het restaurant al veel langer dan New Thriving en was het ooit een druk bezochte zaak, maar is het sinds de komst van de overbuurman in de versukkeling geraakt. Het is er niet druk. De zaak heeft zeker voor Guyanese begrippen een tamelijk reusachtige eetzaal. En het ziet er allemaal vrij goed onderhouden uit ook. Bovendien loopt er veel personeel rond. Eten staat rap op tafel. De gefrituurde garnalen waren wat aan de vette kant, maar bovendien goed van smaak. De rekening was met US$ 15 aan de hoge kant. Dat zal me er niet van weerhouden snel weer eens bij Golden Coast te gaan eten. Na de maaltijd bracht ik een bezoek aan het toilet en keek ik achter de bar terloops de keuken in. Beide ruimten konden wel een sopje gebruiken (en dan druk ik mij voorzichtig uit). Misschien word ik toch niet een zo heel frequente bezoeker.



Ambiance: 6
Keuken: 7
Service: 7
Prijs: 6

maandag 4 juli 2011

Kerstmis in Mabaruma

Het is onverstandig om met mannen die enkel zijn geïnteresseerd in vrouwen en drank op zoek te gaan naar schilpadden. Ik deed het toch. We namen afgelopen zaterdag het vliegtuig naar Mabaruma, in het uiterste noordwesten van Guyana. Dat ging nog bijna niet door, want de mannen hadden vrijdagavond zo lang en zo veel gezopen dat ze door hun wekker waren heen geslapen. Met twee zatterikken kwam ik om half tien 's ochtends aan in Mabaruma. Na een uurtje namen we de boot naar Shell beach, maar eerst dronk een van de mannen nog even een paar biertjes. De ander vroeg alle vrouwen die voorbij liepen waar ze op zondagavond uit gingen. We zouden twee nachten op Shell Beach slapen. Daar staat het leven in het teken van de reuzenschilpad. Tot een aantal jaren geleden werd er op de beesten gejaagd. Tegenwoordig wordt de flink uitgedunde kolonie beschermd. Het Wereld Natuur Fonds sponsort een project om het gedrag van de beesten in kaart te brengen. Na zonsondergang komen de reusachtig lederschilpadden naar het strand om er eieren te leggen. Met een gids maakten we een nachtelijke wandeling langs het strand op zoek naar de beesten. We vonden er helaas geen een.


Babyschilpadden in een emmer vlak voordat ze in de zee worden uitgezet.

De volgende ochtend hadden de mannen het helemaal geschoten met Shell Beach. De wandeling was te lang geweest, er zaten teveel muggen rond onze tent en bovendien was er geen koud bier voorhanden. Nog een nacht in de tent aan het strand was dan ook geen optie. We moesten terug naar Mabaruma, waar de vrouwen en het bier goed zouden smaken. Bovendien was de veerboot net in het dorp aangekomen. Het zou voor een levendigheid zorgen als ware het kerstmis. In het armoedige dorp in het mangrove bos vonden we inderdaad koel bier, maar verder was er helemaal niets te beleven. De vrouwen die een dag eerder nog hadden aangekondigd naar de kroeg te komen, troffen we niet aan. De geroemde discotheek 'The Golden Hole' bleek al jaren geleden gesloten. Op een houten bank aan een zandweg, het uitgaanscentrum van Mabaruma, dronken we een flesje Heineken.


Goktafel in het verder verlaten centrum van Mabaruma

Om half tien 's avonds waren we moe en trokken we ons terug in onze hotelkamers, waar we eerst nog even een paar kakkerlakken doodsloegen.


De taxichauffeur van Mabaruma is op zoek naar iemand die Japans spreekt. Zijn navigatiesysteem moet opnieuw worden ingesteld.