Johan de Band

Eigenlijk denk ik de hele dag aan niets anders dan Guyana. Of het moeten de chronisch zieken en gehandicapten wezen, en de kosten vooral, waarvoor ze moeten worden gecompenseerd. Maar als ik daar niet aan denk, dan denk ik aan Guyana, over hoe mijn leven er daar misschien wel uit zal zien. Of hoe niet. Over Guyanese muziek. Over dat ik niet zo van de calypso en de reggae ben, en dat ik niet zo soepel ben in de heupen. Vandaar dat ik nog maar even probeer te genieten van de Nederlandse gitaarpop. Vanavond ben ik naar Johan wezen luisteren in het Paard van Troje. Een band op afscheidstournee. Op de plaat klinkt het best leuk. Vooral de hit 'she's got a way with men'. Een verrassend opgewekt liedje over hoe ze hem inruilde voor een ander. Live is er eigenlijk gewoon geen zak aan. Mijn gedachten dwaalden af. Eddy Grant is beter.

Menno goes Guyana

Dear Mr A.,
Following your interview for a Contract Agent post, I have the pleasure to inform you that in our EC Delegation in Georgetown (Guyana), a contract agent post (function group IV) will be reserved for some time for your potential recruitment.

Dat is de eerste zin van de mail die ik eerder deze week ontving. Menno Digitaal bericht vanaf ongeveer 1 maart 2010 vanuit de tropen. Weer eens wat anders. Er is mij erg weinig bekend over deze voormalig Nederlandse kolonie. Het land is arm, het is er bloedheet, het is vreselijk ver weg en toch ga ik er voor een paar jaar heen. En ik heb er nog heel veel zin in ook!

Het kan nog

Vanmiddag ben ik met H. foto's van Robert Capa wezen bekijken in het fotomuseum van Rotterdam. Ik heb er geen verstand van, maar volgens mij zaten er wel een paar aardige kiekjes tussen. O nee, kiekjes is het goede woord niet. Het waren oorlogsfoto's. Na afloop hadden we nog precies negen seconden voor de museumwinkel. Ze sloten om vijf uur. Ik had aan negen seconden genoeg om een prachtig boek te kopen met de titel "50 photographers you should know". Ze staan er allemaal in. Kertész, Stiglitz, Sander, Lartigue, Lange, Evans, Doisneau, Cartier-Bresson, Capa, Avedon, Davidson en Salgado, om er maar een paar te noemen. Menno Digitaal stond er niet in. Maar ik blijf hoop houden. Sebastião Salgado moest ook eerst Economie studeren en bij een ministerie werken voor hij er op dertigjarige leeftijd achter kwam dat ie zich full time op de fotografie moest storten. Onderweg van de museumwinkel naar McDonalds heb ik nog een paar kiekjes gemaakt. Ze zullen nooit een album halen, laat staan een boek met grootmeesters. Maar ik ben dr blij mee.

Passie

Wat is de overeenkomst tussen Grizzly Man en Being John Malkovich? Beide films zijn mij aanbevolen door vrienden. De hoofdpersonages hebben in beide films een passie. De één voor beren, de ander voor marionetten. Nog een overeenkomst: ik heb beide films vandaag bekeken. Van beide films sla ik niet direct achterover. Grizzly Man is een documentaire over een gek. Wat gekken doen vind ik niet zo interessant. De tweede film is al tien jaar geleden uitgebracht. Ik had de titel al erg vaak gehoord, maar had 'm vreemd genoeg nog nooit gezien. De verwachtingen waren ook omdat ie me recent werd aanbevolen misschien een beetje te hoog gespannen.

Het goede hart

Vanavond waren beeldend kunstenares T.S. en haar echtgenoot bij me op visite. We hadden het over de ambtenarij en de ambtelijke tob in het bijzonder en over de commercialisering van het goede hart, ook in de kunsten. En over Guyana natuurlijk, want daar is mijn goede hart vol van. Ik heb T. aangeboden haar agent te worden voor Guyana, en voor heel Zuid-Amerika. Ik geloof dat ze er wel oren naar heeft. Na de Britse moet ze toch ook de Brits Guyanese harten kunnen veroveren. Over haar hedendaagse merklappen is een boek verschenen (ik bezit een gesigneerd exemplaar). Het is te koop op www.tillekeschwarz.com.