The Coffee Bean (21)

The Coffee Bean bevindt zich op de begane grond van Independence House, een oud houten gebouw aan Church Street. Het is het voormalig woonhuis van de jurist en politicus Jai Narine Singh. Singh verliet in 1959 met Burnham the People's Progressive Party (PPP) en werd de eerste secretaris van de People's National Congres (PNC), met Burnham als politiek leider. Hij was daarmee een van de weinige Indo-Guyanezen die zich aansloot bij Burnham. Maar de etnische scheiding in de politiek van Guyana was een feit. Na een jaar moest ie opstappen omdat ie zich negatief uitliet over Burnham; 'his head has grown too big for his hat' en omdat ie (toen al) stelde dat de partij te sterk 'afrikaniseerde'.

In 1960 richtte Singh hij zijn eigen partij op, the Guiana Independence Movement, die hij later de Democratic Party noemde. Hij kon lokaal niet op veel steun rekenen, maar had wel goede banden met Venezuela. Het leverde hem de Venezolaanse onderscheiding in de orde van de bevrijder op. Hij speelde een rol in de totstandkoming van een onafhankelijk Guyana. Maar wat voor rol precies, daar kom ik nog niet achter. De internetbronnen over de man zijn niet heel erg uitgebreid.

Ik ging dus lunchen in Independence House, bij The Coffee Bean. Het is alweer de eenentwintigste lunchgelegenheid in Georgetown die ik aan een evaluatie onderwerp. Ik kan me niet herinneren dat ik in Den Haag of Brussel op zoveel verschillende plekken ben wezen schaften. The Coffee Bean bezocht ik afgelopen week voor de derde keer. En ook toen was ik de enige gast. Hoe kan zo'n zaak al bijna een jaar bestaan? Volgens de serveerster was het andere dagen van de week veel drukker. Ik geloof er niets van, maar stel verder maar geen vragen.
De zaak is schoon, aan de kille kant, met een tegelvloer, stoelen met kunstleren bekleding en neonverlichting uit het plafond. Op de lunchkaart staan wraps met kip en salades met ananas en rund. En friet van zoete aardappels. Goed verzorg en smakelijk. De bediening is attent en het eten staat snel op tafel. De prijs is concurrerend met vergelijkbare zaken als bijvoorbeeld Oasis en Ali Baba.

Ambiance: 6
Keuken: 7
Service: 7
Prijs: 7

De slagers van Stabroek

De gevel van de Stabroek markt is één van de meest gefotografeerde stukjes Guyana. Op het internet vond ik deze oude versie (gedateerd 1897). Ik maakte ook een kiekje. Aan het gebouw zelf is in de loop van de tijd, sinds de bouw van 1881, erg weinig veranderd. Rond de markt is wel een aantal verschillen op te merken. Zo is al het groen rond de markt verdwenen. De verschillen zie je vooral ook goed vanuit de lucht.



Achter de markt, op de Demerara, zijn de zeilbootjes ingewisseld voor speedboten, met een dieselmotor. Rond de markt, die iets te lijkt zijn uitgebreid, is de activiteit enorm toegenomen. Toen deze luchtfoto werd genomen moest de auto nog zijn intrede doen in de hoofdstad van Guyana. Tegenwoordig ziet het zwart van de minibussen voor het marktgebouw. Volgens mij zijn er veel te veel van die busjes in Georgetown. Er staan immers een heleboel stil, wachtend op passagiers. Alhoewel, stil wachten is er niet bij. Elke bus heeft een 'propper' die ervoor moet zorgen dat de bus snel weer kan vertrekken. Dat gaat gepaard met veel geschreeuw.



In het marktgebouw heeft de tijd ook niet stilgestaan.Het is moeilijk te zeggen hoe oud de linker foto is. 1950? 1930? 1890? Wie het wel weet mag het zeggen. De vleeshaken hangen er nog. De kramen lijken een wat permanenter karakter te hebben gekregen. De slagers zijn vervangen door slageressen.