De boedel is verhuisd van
het hart van Europa naar de Zeister bossen. Maar daarmee is de verhuizing
formeel nog niet bekrachtigd. Op dinsdagavond 2 april heb ik om kwart over zes
een afspraak op het gemeentehuis van Zeist om me officieel in te
schrijven. Was het maar zo makkelijk. Inschrijven kan pas nadat ik in Brussel
ben uitgeschreven. Ik toog dus naar het Administratief Centrum, een wanstaltige,
slecht onderhouden kantoortoren in het hartje van Brussel waar, tegen alle
regels in, alleen Frans de voertaal is. Ik ging op tijd, voor de grote drukte
uit. Dacht ik. Om acht uur werd me verteld dat deze plek in de
wachtrij geen garantie was dat ik die dag nog zou worden geholpen. “Europeanen
kunnen online een afspraak maken, dat is handiger voor u”. Dat viel tegen. De
eerst beschikbare datum voor afspraak was 20 april. Veel te laat. Dus stond ik
de volgende dag al om half zes ’s ochtends voor het administratief centrum in
de rij. Zo’n twintig mensen stonden er nog vroeger, als waren het groupies voor de concertkassa. Om zeven uur stonden er al
zeventig mensen te wachten. Half negen zou het loket pas open gaan. Ik keuvelde
met de man achter me in de rij. Een goedlachse Afghaan. Hoe kon het ook anders.
Hij kwam de geboorte van zijn dochtertje aangeven. Europeanen kunnen er een
speciale afspraak voor maken. Immigranten schuiven vier uur aan in een rij. Maar
de rij liet zich de discriminatie ogenschijnlijk onberoerd aanleunen. “Nee meneer, deze rij is voor mensen van
buiten de EU. U komt hier slechts binnen op afspraak”, bitste de
beveiligingsbeambte me toe, toen ik om half negen door de metaaldetector het
gemeentekantoor wilde betreden. Ik moest aandringen om toch een medewerker te
spreken. “Emigranten sturen gewoon een e-mailtje meneer, binnen 1 of 2 dagen
sturen we u de benodigde documenten op”. Ik had voor niets vier uur in de rij
gestaan. Vijf werkdagen later heb ik de beloofde bevestiging van uitschrijving
overigens nog niet ontvangen. Het zal mij benieuwen of ik me volgende week bij de
Gemeente Zeist kan inschrijven. Vertrekken is zo makkelijk nog niet.
