Patser

Sinds ik in Istanbul ben geweest, zou je me een patser kunnen noemen. Daar zijn meerdere redenen voor. De trip naar Turkije was natuurlijk al een patseractie. Een dikdoenerij, een brasserij en geconsumeer die wellicht wat teveel van het goede was. Vooral als je bedenkt dat er in mei een weekje Kroatië op het voorlopige programma staat. In Istanbul heb ik daarbij ook nog een nieuw horloge aangeschaft. Ik ben daardoor niet alleen een patser. Ik heb nu ook nog de looks van één. Een knots van een ding is het. Gelukkig kostte hij maar vijfentwintig euro. En mooi dat ie is!