De kustlijn

Afgelopen weekeinde heb ik flink gebruik gemaakt van mijn nieuwe auto. Ik ben langs de kust naar de grens met Suriname gereden, naar de rivier de Corantijn. Een stel vrienden kwam daar aan met een veerboot. Het was een mooie testrit. Om bij het veer van Skeldon te komen, moest ik over onderstaande brug over de Berbice. Aan die rivier vestigden zich destijds de eerste Nederlandse kolonisten (1627). We hebben er gegeten in de derde stad van Guyana, New Amsterdam (16 dzd inwoners).


De Berbice rivier en de brug eroverheen

#86

Ik heb er bijna drie maanden op moeten wachten. Maar vandaag rolde #86 Guyana binnen (nee, er staat niet SG op de motorkap). Mijn eerste auto. Er zit een barst in de voorruit. Maar voor de rest mankeert er erg weinig aan het ding. Geen enkel krasje op de lak. En riant he. Ruim van binnen en van buiten. Goeie geluidsinstallatie. De koning te rijk dus. Van werken is vandaag door alle heisa verdomde weinig terecht gekomen (eerst gedoe in de haven, toen bij de belastingdienst, nummerplaten schroeven). Maar morgen ben ik extra vroeg op kantoor.

Twee bakken

Ik mag dan een volgevreten super verwende diplomaat zijn in dit ontwikkelingsland, af en toe doe ik mijn eigen afwas. In mijn appartement ontbreekt het inderdaad aan een vaatwasser. En als dan na twee dagen zonder huishoudster de mieren in files van enkele meters af en aan beginnen te lopen over mijn aanrechtblad, dan is het tijd om in te grijpen. Het doet me terugdenken aan vroeger, thuis in Friesland, waar we ook afwasten in twee bakken. Links het schuim, rechts het hete schone water. Eerst het glaswerk, daarna de borden en het bestek. Tenslotte de vette pannen. Eerst in het sop, dan in het hete water, en dan in het afdruiprek. Vette pannen zijn hier niet aan de orde. Ik kook niet. 's Middags gaan we altijd uit eten. Meestal rijst met kip. Ik was trouwens af zonder afwasborstel. Het is één van die dingen die je hier vreemd genoeg niet in de supermarkt aantreft. Ik doe het dus maar met een schuursponsje. De glazen kunnen weer worden gevuld.

Zoet

Niet alle Nederlandse jongens in Zuid-Amerika misdragen zich. Ik ben vandaag zoet geweest. Vanochtend heb ik met een stel collega's een bezoek gebracht aan twee suikerfabrieken. Suiker is erg belangrijk voor Guyana. Er werken tienduizenden mensen in de sector. Oogsten gebeurt vrijwel volledig met de hand. Vreselijk zwaar werk schijnt dat te zijn. De fabrieken lijken ernstig verouderd. De stoomketels waar de bagasse (de rietstengels waar de suiker uit is geperst) in wordt verbrand, stammen uit 1920. Maar er stonden ook een paar nieuwere machines, met heldere gebruikersinstructie.

Toch VVD?

De VVD wil de ontwikkelingshulp halveren. Er zijn van die momenten gedurende de week dat ik dat eigenlijk wel een prima plan vind. Doen die bakken geld nu echt wat ze beogen, ik vraag het me met de VVD af. Zal ik naar huis komen, denk ik dan. Of zal ik solliciteren op de VWS-vacature in Beijing? Nee, hier eerst toch nog maar eens wat langer een vinger proberen te krijgen achter wat er in Guyana nu echt gebeurt. Van maandagochtend acht tot vrijdagmiddag twee uur. Onderstaande foto heb ik vanmiddag om kwart over twee gemaakt. In zwembroek. Nog een reden om nog even hier te blijven.