Nieuw jaar, nieuwe start

Ik ga het allemaal helemaal anders doen. Ik heb goede voornemens. Ik woon al bijna 7 jaar in Brussel, en nog steeds is mijn Frans verre van vloeiend. Ondanks menige taalcursus. De helletocht begon op de HAVO. Ik had er drie jaar Frans. Het ging niet van harte. Met de minimale inspanning haalde ik af en toe een voldoende. Mijn lerares adviseerde me het vak zo snel mogelijk te laten vallen. Ruim tien jaar later was ik, vlak voor mijn eerste vertrek naar Brussel, een weekje bij "de nonnen in Vught" voor een pittige, prijzige, individuele cursus om mijn niveau wat op te krikken. Het leek mijn werkgever nuttig dat ik Frans sprak. Dat vond ik zelf ook. Op eigen kosten leerde ik nog diezelfde zomer twee weken Frans in Parijs (met uitsluitend Aziatische klasgenoten schoot dat overigens niet echt op). Toen ik bij de Europese Commissie werkte, volgde ik daar zes cursussen (van zo'n 12 lessen elk). Ik heb toen ik in Guyana woonde zelfs nog een blauwe maandag gebrekkige lessen bezocht bij de Alliance Française (gerund door een Senegalees, die aanvankelijk voor goud en diamanten naar het land kwam, maar voor de liefde bleef hangen). Sinds eind vorig jaar heb ik op kantoor wekelijks een uurtje conversatieles. En nog steeds blijft het stuntelen. Een kennis adviseerde me gister om een leer-snel-Frans-app te installeren. De gratis cursus begon met een kleine test om mijn niveau te bepalen. Mijn lerares op de HAVO had gelijk. Kappen met Frans!

Nieuw jaar, nieuwe observaties

Bij het vallen van de eerste zondagavond van 2017 liep ik door de Europese wijk van Brussel. Die wijk heet zo omdat de Europese instellingen er zijn gevestigd evenals nationale en regionale vertegenwoordigingen bij die instellingen. Ook vertegenwoordigers van verschillende beroepsgroepen, industrieën, hobby's, zieken, activisten en beroepslobbyisten houden er kantoor.
Ik liep langs het gebouw van DG Home, het onderdeel van de Europese Commissie dat onder meer als officiële taak heeft de Europese burger begrip bij te brengen over de EU. Er is daar volop werk aan de winkel. Veel EU burgers vinden de EU geldverspilling.
Onder DG Home bevindt zich een parkeergarage voor het personeel. Op werkdagen van 7 uur 's ochtends tot 8 uur 's avonds is de garage open. Er zit dan een beveiligingsmannetje bij de ingang. Hij controleert of wie naar binnen wil ook naar binnen rijden mag. Buiten kantoortijden gaat de deur van de parkeergarage op slot. Maar de deur is kapot, kan niet meer dicht. Dus ook 's nachts zit er een mannetje. En in het weekeind, en tijdens kerst, en tijdens oudejaarsnacht. De deur kan al twee maanden niet meer dicht. Duur grapje. Maar volop begrip van de Europese burger. Daar zorgt DG Home wel voor.