Ik ga het allemaal helemaal anders doen.
Ik heb goede voornemens. Ik woon al bijna 7 jaar in Brussel, en
nog steeds is mijn Frans verre van vloeiend. Ondanks menige taalcursus.
De helletocht begon op de HAVO. Ik had er drie jaar Frans. Het ging niet
van harte. Met de minimale inspanning haalde ik af en toe een
voldoende. Mijn lerares adviseerde me het vak zo snel mogelijk te laten vallen. Ruim tien jaar later was ik, vlak voor mijn eerste vertrek naar Brussel,
een weekje bij "de nonnen in Vught" voor een pittige, prijzige,
individuele cursus om mijn niveau wat op te krikken. Het leek mijn werkgever nuttig dat ik Frans sprak.
Dat vond ik zelf ook. Op eigen kosten leerde ik nog diezelfde zomer twee weken
Frans in Parijs (met uitsluitend Aziatische klasgenoten schoot dat
overigens niet echt op). Toen ik bij de Europese Commissie werkte, volgde ik daar zes cursussen (van zo'n 12 lessen
elk). Ik heb toen ik in Guyana woonde zelfs
nog een blauwe maandag gebrekkige lessen bezocht bij de Alliance
Française (gerund door een Senegalees, die aanvankelijk voor goud en
diamanten naar het land kwam, maar voor de liefde bleef hangen). Sinds eind vorig jaar heb ik op kantoor wekelijks
een uurtje conversatieles. En nog steeds blijft het stuntelen. Een kennis adviseerde me gister om een leer-snel-Frans-app te
installeren. De gratis cursus begon met een kleine test om mijn niveau
te bepalen. Mijn lerares op de HAVO had gelijk. Kappen met Frans!