Vanmiddag ben ik in GEM geweest, een museum voor actuele kunst in Den Haag. Het kon me maar weinig bekoren. Zo is het me niet duidelijk geworden wat de Spaanse kunstenaar Enrique Marty (1969) met zijn uitingen precies voor ogen heeft. Vier kinderlijkjes van gips (afgietsels van zijn neefjes), met haar van zijn neefjes (voor de intiemere sfeer, volgens het bijschrift) had het GEM van hem tentoongesteld. De beeldjes schijnen ons te herinneren aan de afstandelijke manier waarop slachtoffers van rampen worden geportretteerd in nieuwsberichten die ons via de media bereiken. Het persoonlijke blijkt universeel, realiteit is met fictie verweven en het buitengewone openbaart zich als iets alledaags (zegt de verklarende tekst van GEM). Je zal wel aan een kunstacademie gestudeerd moeten hebben om dergelijke teksten te snappen en deze beeldjes op waarde te kunnen schatten. Voorlopig effe geen GEM meer voor mij.
