Kassen bij Monster (onbewerkt)
Na een fietstochtje door het Westland naar Hoek van Holland vanochtend, heb ik mij inmiddels weer verschanst op mijn bank. Met een boekje dat ik gisteren heb gekocht in de Rotterdamse Kunsthal. Er is daar een expositie die me op het lijf geschreven is. Er hangen foto's van ambtenaren.
Nederlandse ambtenaren hingen er niet in de Kunsthal. Daar kan fotograaf Jan Banning niet mee uit de voeten. Ze zitten met hun rug naar de deur, met hun gezicht naar een reflecterende ruit. Dat is schijnbaar lastig voor een fotograaf. Vooral als strakke vorm en compositie en een parallelle ordening van de beeldelementen het uitgangspunt zijn. Beetje over het paard getilde opmerking van meneer Banning. Vooral als je je eigen (!) foto's vergelijkt met het werk van Vermeer en Mondriaan. Die hielden ook van parallelle ordening van de beeldelementen... Kunstenaars moesten hun werk maar voor zichzelf laten spreken.
Ik ben niet heel erg onder de indruk van de foto's van meneer Banning, al is het een mooie verzameling ambtenaren. En het is een prachtig concept. Beetje met een goeie vriend (de tekstschrijver) gesubsidieerd door de wereld reizen om mensen op de foto te zetten. Waarom doe ik dat eigenlijk niet? Misschien nog wel leuker dan de alledaagse macht uitoefenen...
Voet van een (Nederlandse) alledaagse ambtenaar
