Vandaag was ik weer in België. Vanaf mijn bank. Een hele stabiele rooie bank, die door niemand mag worden overgenomen. Ik las er een boek van Dimitri Verhulst. Het werd me vorige week aanbevolen door mijn Brusselse drinkebroer. Niet zo gek dat juist hij het me aanraadde. Het gaat over bier, veel bier. Over een al generaties geleden aan lager wal geraakte familie van meelij opwekkende types die in het evenzo treurige fictieve Vlaamse Reetveerdegem vooral katers wegdrinken.In vergelijking met de nonkels van Dimitri is mijn drinkebroer maar een watje. Potrel, Herman en Zwaren drinken zich ongeveer dagelijks het licht uit de ogen, worden met delirium tremens en/of in comateuze toestand in ziekenhuizen opgenomen en laten zich (niet alvorens een afscheidstoer te hebben gemaakt langs alle dorpkroegen op de weg er naartoe) opnemen in een afkickcentrum. Het boek schijnt met luid gejuich ontvangen te zijn door de Belgische critici. Ik vind het wel aardig. Vooralsnog is volgens mij Grunberg een stuk beter.
Ik ga nu de tweede helft van het boekje lezen (moest even stoppen omdat ik de samenvatting van Heerenveen-Ajax, 5-2, moest zien).
Nabrander op 11/1o: Het boekje is inmiddels een paar dagen uit. Heel leesbaar. En Grunberg beter? Nee, onvergelijkbaar. Het is een echt Belgisch boek. Dat er families als de familie Verhulst in België zouden bestaan, dat geloof ik onmiddellijk. In Nederland zijn er vast minder van.
