10 out in 18 overs

Gisteren ging het allemaal nog wat stroefjes, maar vandaag hebben we Trinidad & Tobago toch effe fijntjes laten merken hoe je cricket hoort te spelen. Wij begonnen dit keer met batting. De vieren en zessen vlogen hun bowler om de oren. Na 20 overs stonden er 189 runs op het scorebord. En maar vier out. Met de ene out nog spectaculairder dan de andere hadden we de Trinidadians er vervolgens nog voor middernacht onder. 10 out in 18 overs en een schamele 134 runs. South Africa, here we come!

Runs, wickets, innings en overs...

Guyana National Stadion of Providence Stadium tijdens de warming-up voor de cricket wedstrijd Guyana vs Trinidad and Tobago. Het stadion biedt plaats aan 15.000 toeschouwers. Gisteren waren het er denk ik zo'n 12 duizend.

In het kader van de inburgering was ik gisteravond alweer in het Guyana National Stadium te vinden. Voor een cricket wedstrijd deze keer. Guyana is in voorbereiding op de Champions League T20, die volgende maand in Zuid-Afrika wordt georganiseerd. Het is een kampioenschap voor clubteams, maar vanuit de West Indies wordt de winnaar van het Caribbean T20 Cup Tournament voor landenteams van afgelopen maand afgevaardigd. Dat toernooi hebben wij verrassend gewonnen.

Er moet nog wel wat gebeuren, willen we kans maken tegen de grote jongens uit India, Australië, Zuid-Afrika, Nieuw Zeeland en Sri Lanka . Gisteren tegen het overigens ook niet misselijke Trinidad en Tobago (verliezend finalist van de Champions League van afgelopen jaar) kwamen we in de enige inning tekort; 151 runs – 9 wickets tegen 142 runs -4 wickets. We waren niet scherp, vooral aan het einde van onze batting, zowel in de wicket als erbuiten. In hun laatste overs werden meerdere zessen en vieren geslagen. Wij kregen hun bails dan misschien wat vaker naar de grond, maar daar win je een wedstrijd natuurlijk niet alleen mee. Dat we niet op ons best waren komt waarschijnlijk door geruzie over geld. Wie steekt de dollars in zijn zak die dit prestigieuze toernooi oplevert? Het bestuur of zelfs individuele bestuurders van de West Indies Cricket Board? De Guyanese Cricket Board en haar bestuurders? Of toch de spelers van het Guyanese cricket team? Schimmig gedoe over geld, het lijkt de Guyanese politiek wel. Travis, Jonathan, Ramnaresh, Shivnarine, Lennox, focus op de bal!

Seawall

Ik heb gisteravond een wandelingetje gemaakt over de Seawall, een betonnen muurtje aan de kust, dat Georgetown moet beschermen tegen de zee. Ik moet er niet te laatdunkend over doen, want mijn werkgever neemt een belangrijk deel van het onderhoud voor zijn rekening. Op zondagavond is het de plek om te zien en gezien te worden. Op een maandagavond loopt er een verdwaalde jogger en fietst er iemand over naar huis. En gisteravond liep ik er dus ook.

Ne-Yo

Gisteravond liep Georgetown uit voor de Amerikaanse R&B-star Ne-Yo. Ik liep mee. Weken lang werd zijn komst aangekondigd. Daar moest ik bij zijn. Het nationale cricket stadion was plaats van handeling. Na optredens van lokale grootheden tussen tien en twaalf was het om half twee vanochtend dan eindelijk tijd voor de hoofdact. Vooral de dames gingen uit hun dak toen de man in volledig witte outfit het podium op stapte. Single girls in da house, make some noice!!!!! If you love my music, you love me!!!! Het is dat cd's hier maar 75 eurocent kosten, anders had ik geen plaat van de man aangeschaft. Maar het was een prachtige avond uit.

St Cuthbert's Mission

Gister heb ik met een stel vrienden een bezoek gebracht aan St Cuthbert's Mission, het Indianendorp van de Pakuri. Mijn vaste lezers weten dat ik daar al eens eerder was. Deze keer niet per boot, maar met bus en in de laadback van een pick-up (met een normale auto is het dorp in de regentijd niet te bereiken). We hebben er vooral lekker gezwommen in de Mahaica rivier, maar we hebben ook met dorpelingen gesproken. Bijvoorbeeld met de lokale verpleegkundige. Ze is 24 uur per dag, 7 dagen per week de enige gezondheidswerker in het dorp. Een dokter zou eens per maand het dorp aan moeten doen, maar daar schijnt de regering geen geld voor te hebben. In het gezondheidscentrumpje is slechts een paar uur per dag elektriciteit, om van beschikbaarheid van medicijnen en hulpmiddelen maar te zwijgen. Voor de functie van assistent van de verpleegkundige bestaat sinds 1999 een vacature. Geld ontbreekt om 'm te vervullen. Het zet de discussies over kwaliteit van zorg in Nederland in een toch iets ander daglicht.

Winkelbureaucratie

In de middagpauze heb ik een emmer gekocht. In de winkel was ik de enige klant. Een van de vier verkoper vertelde me dat ik de emmer links achterin de winkel moest gaan betalen. Ik gaf een dame achter glas het equivalent van zo'n vier euro. Ik kreeg twee kassabonnen. Op beide bonnen kwam een stempel 'PAID', en de handtekening van de kassier. De eerder genoemde verkoper nam me één van beide bonnen af en voorzag de andere van de stempel 'DELIVERED' en opnieuw een handtekening. Met emmer en kassabon verliet ik de zaak. Bij de uitgang voorzag de man van de beveiliging mijn bon opnieuw van een stempel. Deze keer met de tekst 'SECURITY CHECKED'. Ik kan nu met een gerust hart zeggen dat de emmer van mij is.

Spookverhalen

Het is er vreselijk, zeiden een stel vrienden en collega's. Er lopen ratten en kakkerlakken. Het stinkt er, en je moet er op houten banken zitten. En dus ging ik er niet naartoe. Totdat ik me begon te realiseren dat geen van mijn vrienden en collega's ooit in de Astor was geweest. Het is de enige bioscoop van Guyana. Alle spookverhalen waren gebaseerd op verhalen van anderen, die het weer van anderen gehoord hadden. Het bleek inderdaad lariekoek. OK, het is allemaal een beetje vervallen. En de geluidskwaliteit is niet al te best, maar de stoelen zijn best aardig, het beeld is prima, en het is er bovenal schoon. Dus geen ratten, geen kakkerlakken, geen stank, geen houten banken. Wel een vreselijk slechte film. Na drie kwartier zijn we weer vertrokken. Maar we komen er dus terug.

In Afrika

Vandaag is een vrije dag omdat het gisteren een nationale feestdag was. De braderie die ik in mijn vorige bericht aankondigde was niet zo spectaculair. Wat Afrikaans eten en wat stands met Afrikaanse prullaria, niet veel meer. We hebben er de Guyanese president zien rondlopen en veel Guyanezen van Afrikaanse komaf in traditioneel Afrikaanse klederdracht. Er waren verschillende stands waar je op de foto kon in een Afrikaans landschap. Daar hebben we gretig gebruik van gemaakt.

Emancipatie

Morgen ben ik vrij omdat het vandaag Dag van de Emancipatie is. Op 1 augustus 1834 werd de slavernij in Guyana afgeschaft. De slaven werden eerst nog wel even verplicht om circa vijf jaar onbetaald stage te lopen bij hun baas, maar daarna waren ze (formeel tenminste) echt vrij. Er zijn flinke bedragen uitbetaald aan de eigenaren van de slaven die met de nieuwe wet hun eigendom verloren. De Britse regering harkte maar liefst 40% van haar eigen jaarlijkse budget bijeen ter compensatie. Desalniettemin vieren de Guyanezen van Afrikaanse origine dit weekend dus een feestje. Het begon voor mij vrijdagavond met "A Night of African Culture" in het National Cultural Centre. Ik had een spijkerbroek aan. Dat valt buiten de kledingvoorschriften. Maar ik ben blank, dus mocht ik toch naar binnen. Het is me nog steeds een raadsel waarom blanken met meer egards worden behandeld dan de lokale bevolking. Ik moest wel achterin de zaal gaan zitten. We kregen Afrikaanse dans, muziek, poëzie en modecultuur voorgeschoteld. Na twee uur was de eerste helft van het toch ietwat amateuristische programma afgelopen en zijn we richting bar vertrokken.

Gisteravond waren er festiviteiten in de stad. Lezingen op het pleintje voor het parlementsgebouw en een tocht met kaarsen van het parlement naar het plein van de revolutie.


Vrouw in Afrikaanse klederdracht bij het monument ter herinnering aan de slavenopstand

Ter afsluiting hebben we daarna een bezoek gebracht aan een death metal concert in de Butcher's Pool Bar.


De band speelt linksachter in de hoek. The crowd is going wild.

Vandaag worden de festiviteiten voortgezet met een braderie in het Nationale Park. Zal mij benieuwen. Maar eerst gaan we effe zwemmen.