Het spijt me dat ik me zo moet behelpen qua bloggen. Tekstjes zonder foto's, dat is natuurlijk volledig tegen mijn natuur in. Het wordt extra vervelend als je bedenkt dat ik de afgelopen twee weken zo'n duizend foto's heb gemaakt. Van sushi, van tempels, veel tempels, veel van Pieter ook, voor tempels, en Sushi etend.
Gisteravond kwamen we tamelijk toevallig terecht in de wintertopattractie van Kyoto. Na zonsondergang wordt er daar, aan de rand van de stad, een bamboebos sfeervol in verschillende kleuren verlicht. Je kon er over de koppen lopen. Wij, nuchtere Hollanders, vonden het maar een kitschzooi, maar de locals hielden niet op met fotograferen en filmen. Wij deden natuurlijk vrolijk mee onder het motto 'wij doen wat de Japanners doen'.
Vanochtend hebben Pieter en ik elkaar op de trein gezet. Pieter stapte in een l0kaal treintje dat hem van Kyoto naar het vliegveld van Osaka bracht. Hij zit nu in een vliegtuig, ergens tussen Den Haag en Osaka, te genieten van zo'n goeie vliegtuigfilm. Pieter zette mij vanochtend op de Shinkansen Nozomi superexpress die mij naar Hiroshima heeft gebracht. Vanaf half elf vanochtend heb ik hier rondgelopen. Vooral rond de herdenkingsmonumenten die de gedachte levend moeten houden aan de 'A-bomb' die hier tot ontploffing werd gebracht. In het herdenkingscentrum heb ik zitten kijken naar filmpjes met aangrijpende interviews met mensen die hier op het moment van de aanslag waren.
Ik ga dadelijk, zodra ik ben uitgetypt, even wat eten. En daarna bekijk ik nog even een tempeltje. Voordat ik met de Nozomi naar Fukuoka ga, alwaar ik woensdag de boot naar Korea neem, ga ik morgen op zoek naar het meest gefotografeerde object van Japan, de drijvende Torii van Itsukushima-jinja (raadpleeg Google maar om uit te vinden wat het is). Schijn je met een bootje naartoe te moeten. Het gaat dus nog steeds erg voorspoedig hier. Tot in Korea.
