Na de cricketwedstrijden van afgelopen week, was het deze week tijd voor de volgende fase van mijn inburgering. Om me echt één met de Guyanezen te voelen, vond ik het nodig om me een Guyanees paspoort aan te schaffen. Nederland koos voor Wilders, zelfs Klink was immers door de pomp, tijd om Nederland definitief vaarwel te zeggen. Dat heb ik deze week dus gedaan. Het kostte vreselijk veel moeite. Aanbevelingsbrieven van vrienden overleggen, een vast inkomen en onderdak aantonen, afstand doen van je eerdere nationaliteit enzo. Maar dat is deze week dus allemaal gelukt. Sinds gisteren heb ik niet alleen een Guyanees rijbewijs, maar ook een Guyanees paspoort. Ik ben een Guyanees. En het voelt uitstekend!
Nabericht:
Nee, vrienden in Nederland, wees niet bang. Natuurlijk laat ik Nederland niet vallen. Om een Guyanees paspoort te krijgen, moet je hier in ieder geval vijf jaar wonen. En van mijn Nederlandse paspoort hoef ik tzt ook geen afstand te doen. Het betreft slechts een extra omslag voor mijn paspoort...
