De boodschappen voor het avondmaal zijn inmiddels overigens al wel gedaan. De keuze was weer reuze. Vooral bij de wijnafdeling heb ik daar vaak last van. Neem ik een dure fles, uit een kistje, of doe ik het vandaag wat rustig aan, met een huiswijn van drie euro. Lastig hoor, die keuzevrijheid. Ik heb helemaal geen verstand van wijn. En volgens de kenner is duurder niet altijd lekkkerder. Ik heb wel een goed gevoel voor geld. Ik legde een Chardonnay van € 4,49 in mijn wagentje.
De wijnrekken in de supermarkt zijn te vergelijken met het Nederlandse zorgstelsel. De keuze is reuze, en de priijzen verschillen aanzienlijk. Bovendien heeft de gemiddelde Nederlander nog minder verstand van zorg dan van wijn. Dus kopen we zorg zoals ik bij de grootgrutter vrij lukraak flessen wijn uit het schap trek. Er is alleen één belangrijk verschil. Voor ik de supermarkt mag verlaten, moet er worden afgerekend. Bij zorgverlener lopen we naar buiten zonder te betalen. Ik weet daarom nog niet zo zeker of ik bij de apotheek ook met een wellicht ietwat middelmatige slobberwijn in mijn winkelmandje had gelegd. Lang leve de keuzevrijheid in de zorg!
