Het is een fantastische voetballer, maar het miljoenensalaris van Kevin de Bruyne had de oliesjeik en eigenaar van Manchester City wat mij betreft beter kunnen besteden aan deugdelijke arbeidsomstandigheden voor de armlastige Bengaalse bouwvakkers die in Dubai zijn chique hotels en vliegvelden uit de grond stampen. De tonnen die Hakim Ziyech maandelijks op zijn rekening ziet bijgeschreven komen uit de diepe zakken van een malafide oligarch. Het geld behoort eigenlijk het berooide Russische volk toe. Ik heb van de UEFA nooit serieuze kritiek op deze miljardairs gehoord. De UEFA en het hele Europese voetbal pikt immers een graantje mee van het gepats van schaamteloos rijke mannen die, hoe treurig, niet (willen) weten dat er betere bestemmingen zijn voor hun immense vermogens.
In hun zucht naar nog meer geld voor hun hobby hebben de patjepeeërs hun oog laten vallen op een nieuw lucratief business model. De twintig rijkste voetbalclubs van Europa, zwanger van schimmige Chinese miljarden, de fortuinen van goksyndicaten en opbrengsten uit enorme tv-contracten, willen een nieuwe competitie opzetten, een Super League. Enkel en alleen voor de allerrijkste clubs. Hun sterrenteams hoeven zo niet meer naar zompige veldjes van miezerige degradatiekandidaten, maar spelen enkel nog in reusachtige voetbaltempels, met affiches die zich lenen voor een miljoenenpubliek en dus zorgen voor nog meer recettes en goudomrande sponsorcontacten. En bovenal, er blijft niets meer aan de UEFA-strijkstok hangen.
Dat duistere dollars van rijken en machtigen hun organisatie instromen, is voor de UEFA geen probleem, Maar met de Super League aanstaande kwam de organisator van het concurrerende miljardenbal Champions League opeens wel in het verweer. Ze wist zelfs haar vriendje, eurocommissaris Schinas, voor haar karretje te spannen. "De Europese levensstijl is niet verenigbaar met een Europese voetbalcompetitie gereserveerd voor de rijken en de machtigen." zei de EU-mandarijn deze week. Fijn staaltje van selectieve verontwaardiging.
