Van Morrison is vooral bekend van liefdesliedjes. "Gloria", "Brown Eyed Girl" en "Have I told you lately that I love you". Mijn vader draaide zijn platen toen ik in de box lag, en ik heb zelf ooit ook een plaat van 'm gekocht. Het is natuurlijk een grote meneer in de rock, R&B en folk, maar een echte fan werd ik nooit. Sinds vanochtend moet ik niets meer van 'm hebben.
Sir Van verbreedde zijn genre. Hij werd protestzanger. In 2019 schreef ie een liedje over Brexit. En vorig jaar maakte Van de Man een plaatje over hoe regeringen verkeerd omgaan met de pandemie. Ik vind het ongewenst, maar hij mag natuurlijk verkondigen dat wetenschappers er niks van snappen en van de daken zingen dat je mondkapjes niet moet verplichten. Dergelijk geraaskal zou me er niet van weerhouden zijn muziek te draaien.
De protestliedjes hebben blijkbaar niet het gewenste resultaat. Vandaag deed ie er nog een tandje bij. Hij trok de aandacht met een rechtszaak tegen de overheid van Noord-Ierland. Hij vindt dat artiesten ook tijdens de pandemie gewoon voor publiek moeten kunnen optreden. Ook dat vind ik een onzalig idee, maar het staat 'm vrij om de wildste complottheorieën aan de rechter voor te leggen. Toen ik voor de gelegenheid zijn plaatje 'no more lockdown' vanochtend opzette, hoorde ik 'm zingen dat de politie fascistisch is, en dat hij overheidsingrijpen vanwege covid gelijkstelt aan slavernij. Zo viel ie bij mij toch nog van zijn voetstuk. Maar zijn liefdesliedjes blijf ik draaien.
